Geslacht: man
Ras: luchtelf
Woonplaats: onbekend
Beroep: soldaat

Zlervan Kagsinmalthadèn is een mythische magiër-krijger, die gevochten heeft in de myrofasoorlogen. Zijn bestaan wordt door veel myrofas in twijfel getrokken. Volgens de legenden verdween hij rond het jaar 1200 plotseling van de wereld. Hij is nooit getrouwd geweest.

Zlervan was volgens de legenden een luchtelf met dieprood haar. Zijn haar was wild en lang, waardoor het hem een woest uiterlijk gaf. Zijn ogen waren donker en door zijn haarkleur leek het alsof ook zijn ogen rood waren. De huid van de man was door de zon gebruind en glad. Hij had weinig tot geen lichaamsbeharing en een jonge uitstraling.

De meeste legenden gaan over zijn bestaan als krijger. Hij kleedde zich anders dan de gewone krijgers, maar zijn wijze van vechten was dan ook anders dan die van de gewone krijgers. Hij droeg in het gevecht altijd een donkerrode mantel met aan zijn zijde Garadoni, zijn zwaard. Op zijn rug droeg hij twee korte zwaarden. Vriend en vijand verbaasde zich er keer op keer weer over dat Zlervan zo kon vechten in een lange mantel.

Zlervans verleden is onbekend. Toen de Drie-landen-oorlog uitbrak, dook er plotseling een jonge magiër op. Een luchtelf, die had geleerd hoe hij zwaard en magie moest combineren en was opgeleid tot magiër-krijger. Hij had samen met landelfen en feeën gevochten tegen de nachtelfen en aardmannetjes. Na een aantal jaar werd zijn naam bekend aan de 'goede' kant en berucht aan de 'slechte' kant. Gedurende de jaren van oorlog werd Zlervan een steeds beruchter en geducht krijger.
Men zegt dat het door de mythe van Zlervan komt dat de landelfenalliantie heeft gewonnen.

Eén van de bekendste verhalen over Zlervan verhaalt van het beleg van Tryokia, een kamp in Cedorillian. Een groep aardmannetjes en nachtelfen hadden zich daar verschanst en voerden aanvallen uit op de omliggende steden. Zlervan besloot het kamp te belegeren en het te vernietigen, dus rukte hij op met 100 landelfen en luchtelfen. Het kamp was echter sterker beveiligd dan was voorzien, want er waren magiërs die magieschilden hadden opgeworpen om de vesting.
Na anderhalve week belegering waren de magiërs uit het kamp zozeer verzwakt, dat Zlervan de schilden kon verbreken en het kamp kon innemen. Hij liet toen alle gevangenen voor zich brengen, waarna hij ieder van hen de keus gaf zich bij hen aan te sluiten of te sterven. Alle rebellen weigerden, waarna Zlervan ze onbarmhartig één voor één doodde.
Volgens de verhalen stond de luchtelf tot aan zijn middel in het bloed. Inwoners van Cedorillian zweren dat de aarde op die plek nog steeds rood is en dat er alleen onkruid wil groeien op de plaats waar het bloed van de nachtelfen de grond heeft doordrenkt.

Naast het Beleg van Tryokia, zijn er nog tal van legenden waarin Zlervan een rol gespeeld heeft. Deze zijn te vinden in het boek Zlervan de Machtige, door Bertrand Everhard Llum.

De legenden vermelden dat Zlervan een weldoener werd na zijn vele triomftochten. Zijn verzamelde schatten gebruikte hij om koninkrijken uit de as te doen herrijzen, en steden te laten herbouwen. Deze vrijgevigheid hield stand tot hij op mysterieuze wijze verdween tijdens zijn laatste strijd.
De laatste legende die verhaald over Zlervan vermeldt dat hij rond het jaar 1200 ten strijde trok tegen een groep rebellen die een eigen staat hadden opgericht ten oosten van Mircam. De legenden vermelden het eind van dit staatje, maar niet de terugkeer van Zlervan Gisragbald Yolsnem u Kagsinmalthaden.

Het is mogelijk dat deze held werkelijk bestaan heeft, al zullen zijn triomftochten en heldendaden gedeeltelijk ook aan anderen moeten worden toegeschreven. Volgens andere theorieën is Zlervan één van de vele bastaardkinderen van Olki, en is dit de reden dat hij een dermate grote held werd.
Volgens een laatste theorie is Zlervan slechts een mythische figuur, een voorbeeld voor de manier waarop krijgers zich in oorlogstijd of vrede zouden moeten gebruiken. In dat geval heeft hij nooit bestaan maar was hij een mythe, gefabriceerd door de landelfen tijdens de drie-landen-oorlog om de eigen strijders moed in te spreken, en de tegenstanders de moed te ontnemen.