Svitine is een land dat bekend staat om haar zeer omvangrijke, maar ook zeer prachtige cultuur en haar heerlijke vruchten. Verder is een van de kenmerken van het land dat ze zich liefst afzijdig houden bij politieke conflicten.
De inwoners van het land worden 'Svitinesen' genoemd. Een mannelijke inwoner is dan ook een 'Svitinees' en een vrouwelijke inwoner is een 'Svitinese'.

Het aantal rassen wat in Svitine woont is niet erg divers. De rassen die er officiëel wonen zijn nimfen, goede feeën en luchtelfen. Het koningshuis bestaat uit volbloed luchtelfen. Een enkeling is er van overtuigd dat er meerder koningshuizen moeten zijn, of een democratie, maar verder is men aardig tevreden. Ze wonen in harmonie samen (op enkele kleine vetes na) en vullen elkaar aan. Wat wel opmerkelijk is dat enkel in de hoofdstad en in Quiranta (stad) de rassen gezamelijk in een stad wonen, verder zijn de rassen verdeeld in eigen dorpen en steden.

De hoofdstad van Svitine is Wyliathel. Hier zijn ook de Grote Tempels van Amina en Wechtan gebouwd. Bovendien staat hier myrofasschool Schola Alvora.
In de kleine steden Asisa, Menore en Pilmona staan de Grote Tempels van Sprilas, Aethel-Athiké en Aketvas.

• Spanje
• Portugal

Hoewel velen bij Svitine denken aan warm zomers weer, gaat dat niet altijd op. De zomermaanden zijn inderdaad droog en warm tot zeer warm, maar in de wintermaanden kan het in grote delen (erg) winters zijn. Dat heeft vooral te maken de aanwezigheid van berggebieden en het ontbreken van de invloed van de Middellandse Zee in het binnenland en noordwesten van Svitine.

Svitine heeft een grote diversiteit aan dieren. De bruine beer, otter, wolf, lynx, wilde kat, wild zwijn, damhert, edelhert, steenbok en de gems komen onder andere hier voor. Dit maakt het land gevaarlijk om als eenling door te reizen, iets wat men vaak dan ook afraad.
Uiteraard komen er ook gewone wolven voor en in de zee naast Svitine kan men dolfijnen en walvissen terug vinden. Slangen (ook giftige), vleermuizen en salamanders zijn evenmin vreemd in dit land. De vogelsoorten verschillen van ooievaren tot verschillende soorten arenden. Men ziet vaak ook trekvogels in de winter hierheen trekken vanuit andere (koudere) delen van Europa. Svitine heeft van alle myrofaslanden ook de grootste populatie gieren ter wereld. Dit zijn enkel 'normale' dieren, maar er zijn ook verschillende andere dieren die hier voorkomen.
Een leuk feitje is dat de zipanzo oorspronkelijk uit Svitine komt.

Svitine is een koninkrijk, dit houd in dat aan het hoofd een koning staat. De huidige koning is Damathos Merovech de Svitine.
Svitine is geen lid van de Akte der Myrofas gerechtigheden. Toch zal de koning de IRMM in sommige gevallen toestaan onderzoek te doen in Svitine. Ook levert Svitine soms opgepakte misdadigers uit aan de IRMM wanneer deze daarom verzocht wordt.

In Svitine is het de gewoonte dat de titel van vader op oudste zoon doorgegeven wordt. Toch worden de zonen stuk voor stuk gekeurd op geschiktheid. Een zoon die ongeschikt blijkt te zijn zal zijn kandidaatschap verliezen, waarna deze overgaat op de volgende zoon. Indien deze ook ongeschikt is zal het naar een jongere zoon gaan, of zal bekeken worden welke van de twee zonen het meest geschikt is. Nooit zal de titel overgaan op een dochter. Als er enkel een dochter is zal haar man koning worden (deze neemt bij het huwelijk dan ook de naam 'de Svitine' aan), maar zal de kroon zo snel mogelijk aan haar oudste zoon gegeven worden. De oude koning zal zijn kroon zo lang mogelijk behouden en als het even kan direct doorgeven aan zijn kleinzoon. Het is dus een koninkrijk met een vleugje democratie er doorheen geweven.

in Svitine stadshouders. Het land is opgedeeld in verschillende gewesten, waar de stadshouders (die stuk voor stuk door de koning zelf aangewezen worden en die vaak van (hoge) adel zijn) de orde handhaven. Er zijn zes regio's in Svitine met stuk voor stuk een stadshouder, hoewel de stadshouder in de meeste gevallen een man is hoeft dit geen regel te zijn. Ook worden alle rassen vertegenwoordigd op dit niveau. De zes regio's met hun hoofdsteden en stadshouders:

Opvallend aan Svitine is dat deze wel vijf tempels in haar land heeft staan voor vijf verschillende godheden. Het gaat hier om de Grote Tempels van Aethel-Athiké, Amina, Wechtan, Sprilas en Aketvas. Hoewel andere landen ook tempels voor deze goden hebben zijn de tempels in Svitine de grootste en worden ook als de hoofdtempels beschouwd. Velen reizen dan ook af naar Svitine om de tempels te bezoeken.
Svitinesen zijn erg gelovig. Scola Alvora besteed veel tijd aan het geven van religieuze lessen en priester worden is een grote eer. Heiligschennis wordt bestraft met de dood. Hoewel de Svitinesen vooral Amina en hun eigen rasgodheden vereren zijn er enkele feestdagen waarop heel het land dezelfde godheid vereert. Dit gebeurt vooral op feestdagen, zoals het Ali-Denfeest en het Alevimetfeest.

Ondanks het feit dat de mensen en myrofas grotendeels naast elkaar leven in Svitine en zichzelf voor de ander zo veel mogelijk verschuilen zijn er na 403 verschillende verdragen opgesteld tussen beiden rassen binnen het land Svitine. Hierin is de omgang met elkaar vastgelegd, uitlevering van misdadigers, handel en eventuele steun die men elkaar kan bieden bij conflicten met andere landen. Svitine is dan ook een van de weinige landen waar misdaad tegen mensen (tenzij goedgekeurd door de koning) bestraft wordt.

De steden in Svitine zijn gebouwd op plaatsen die mensen graag mijden, met uitzondering van een enkele stad, die door middel van magie uit het zicht gehouden wordt. Veel steden zijn er niet (het land bestaat voornamelijk uit dorpen), myrofaslanden zijn immers niet dichtbevolkt, dus dit is uitstekend te doen.

Van hoog naar laag:

• De koning
• Stadhouders (deze bestaan uit hoog adellijke families)
• Landheren en hoge adel
• Gewone adel
• Rijke burgers
• Gewone burgers
• Arme burgers

Hooguit 3 procent van de bevolking bestaat uit adellijke personen (dit houdt in de koning en zijn familie met de hoog adellijke en de gewoon adellijke myrofas). De overige 97 procent bestaat uit gewone myrofas, waarvan 3 procent tot de rijke burgers behoren.

Bij de verschillende klassen horen ook verschillende rechten en plichten:
Stadhouders
Ondanks het feit dat men hen stadshouders noemt zijn het eigenlijk meer gewesthouders. Het land Svitine is opgedeeld in zes gewesten. Ieder gewest moet werken volgens de regels die de koning gesteld heeft en iedere stadshouder moet ook directe verantwoording afleggen aan de koning. Gewesten hebben niet het recht eigen wetten binnen de landswetten te maken, maar zorgen enkel dat de gemaakte wetten nageleefd worden. Stadshouders worden aangewezen door de koning, maar uit praktijk blijkt dat men meestal de oudste zoon als opvolger kiest, hoewel er al gevallen bekend zijn van stadshoudersfamilies die afgezet zijn.

De plichten van een stadshouder bestaan uit:

• Dagelijks bestuur
• Rechtspraak (over grote zaken, enkel de zéér ingewikkelde grote zaken gaan naar de koning)
• Belastingen innen
• Bij oorlog onderdak verschaffen en bescherming bieden aan zij die het nodig hebben
• Orde handhaven en het verschaffen van veiligheid
• De koning met soldaten bijstaan in tijden van oorlog (de taak van de stadshouder is alle soldaten te verzamelen)

Enkele voorrechten zijn:

• Geen belasting hoeven betalen
• De koning mogen adviseren indien er om gevraagd wordt (dit is tevens een plicht, maar wordt vaak als voorrecht gezien)
• Vertegenwoordigen van het eigen gewest en ras bij de koning (ook dit was eigenlijk een plicht, maar omdat het

een grote eer was werd dit niet zo gezien)

• Men mag aan het hof verschijnen en contact hebben met de koninklijke familie
• Een deel van de belasting houden (dit is een percentage wat per gewest verschilt en is vastgelegd in de wet)

Landheren
Landheren zijn personen van adel die in een gewest een klein gebied in hun bezit hebben. Op dit gebied zijn vaak weer andere myrofas aan het werk. Zij stellen een stuk grond beschikbaar aan een persoon die vervolgens voor hen werkt. Een deel van de opbrengst hiervan, vaak het grootste deel, gaat naar de landheer, als een soort huur. Vaak is het de armste bevolkingslaag die dit soort werk doet. De landheer kan grond krijgen via de stadshouder, maar er niet om vragen, het is een gift van of de koning, of de stadshouder zelf. Hoewel het merendeel van de landheren uit hogere adel bestaat zijn er ook enkele minder hoge edellieden die grond in hun bezit hebben. Ook de landheren hebben voorrechten en plichten.

Plichten zijn:

• Rechtspraak (over kleine zaken en enkel betreffende zaken op het landgoed)
• Belasting innen van de personen op het landgoed en deze volledig doorgeven aan de stadshouder
• Belasting betalen
• Orde handhaven, verschaffen van veiligheid aan de personen op het landgoed
• Het 'leveren' van soldaten in tijden van oorlog (dit konden eigen kinderen zijn, maar ook zonen van hun werknemers)

Enkele voorrechten zijn:

• De stadshouder mogen adviseren indien hierom gevraagd wordt
• Vertegenwoordigen van het eigen landgoed en ras bij de stadshouder
• Men mag aan het hof verschijnen en contact hebben met de koninklijke familie
• Men mag een groot deel van de winst van de myrofas op diens landgoed opeisen

Hoge adel
De hoge adel zijn simpelweg de myrofas met een hoge titel. Vaak proberen ze in hoge functies te komen of invloed uit te oefenen op de machtshebbers. Uit deze kringen en in de kringen van de stadshouders worden vaak huwelijkspartners gezocht voor de koninklijke familie. Verder hebben zij vaak een bevoorrechte positie ten opzichte van niet adellijke personen. De adel heeft, tenzij het stadshouders over landheren zijn vaak weinig verplichtingen.

Plichten zijn:

• Belasting betalen
• Onderdak verschaffen aan armen in tijden van oorlog
• Men mag geen 'gewoon' werk doen (dit is namelijk beneden hun stand)
• De koning bijstaan in tijden van oorlog door soldaten (eigen zonen, die vaak een hoge functie krijgen afhankelijk van hun ervaring en opleiding) of adviezen als daar om gevraagd wordt

Voorrechten zijn:

• Men mag aan het hof komen en contact hebben met de koninklijke familie
• Men mag de eigen belangen en dat van anderen vertegenwoordigen bij de stadshouder indien deze daar om vraagt
• Men heeft een grotere kans op een goede baan
• De hoge adel mag huwelijkspartners 'leveren'

Adel
De myrofas met een titel. Vaak is dit meer om de eer te doen, hoewel het ook enkele voordelen met zich meebrengt.

Plichten:

• Belasting betalen
• Hoge edellieden bijstaan
• Geen 'gewoon' werk doen

Voorrechten:

• Men mag aan het hof komen, maar géén contact hebben met de koninklijke familie, tenzij deze aangeeft dat te willen
• Men heeft een grotere kans dan gewone myrofas op een goede baan

Rijke burgers
De gewone myrofas, maar met veel geld. De werkzaamheden van deze myrofas lopen erg uiteen en vaak hebben zij verschillende myrofas onder zich werken. Ook zij kennen plichten en voorrechten.

Plichten:

• Belastingen betalen
• De belangen van hun werknemers behartigen indien mogelijk
• Het gezag van de landheer, stadshouder en koning erkennen

Voorrechten:

• Men kan meer invloed uitoefenen op de adel, landheren en stadshouders
• Door hun rijkdom kunnen ze hun kinderen een goede opleiding verschaffen

Gewone burgers
Dit zijn de gewone myrofas. Deze verrichten vaak normale arbeid en wonen in een stad.

Plichten:

• Belasting betalen
• Het gezag van de landheer, stadshouder en koning erkennen
• Krijgsdienst verrichten

Rechten:

• Bescherming van adel
• Belangenbehartiging door de stadshouders en landheren

Arme burgers
Arme burgers en gewone burgers verschillen niet zoveel van elkaar. De arme wonen echter vaak bij een landheer waar zij de grond bewerken voor hem. Hiermee verdienen ze weinig, maar ze hebben onderdak en voedsel. Daarbij zal de landheer voor hun belangen op moeten komen en hen moeten beschermen in gevaarlijke tijden.

Plichten:

• Belasting betalen
• Het gezag van de landheer, stadshouder en koning erkennen
• Krijgsdienst verrichten

Rechten:

• Bescherming van de adel
• Belangenbehartiging door de stadshouders en landheren

Het land Svitine is een land waar men veel talen kent.
Latijn is een taal die iedere Myrofas die ook maar iets buiten zijn of haar eigen ras of land wil doen zal moeten leren. Deze wordt dan ook voornamelijk in de hogere klassen van de bevolking geleerd en gebruikt, deze hebben daar immers geld voor en er ook daadwerkelijk belang bij. Latijn behoort niet tot de officiële talen van Svitine, maar onofficieel is het al wel als zodanig bestempeld door de bevolking.

Buiten de gezamenlijke talen kent men uiteraard ook nog het Velat, het luchtelfendialect ervan althans. Deze is logischerwijs met de luchtelfen meegekomen die in dit land wonen. Deze taal wordt enkel onderling gebruikt en het zijn vaak ook enkel de luchtelfen die deze taal ook daadwerkelijk leren. Zodra men met een ander ras te maken krijgt zal men op een algemenere taal overstappen.

Zoals men Velat kent kent men ook het Thekket, dat onder de feeën en nimfen gesproken wordt.
De talen van de rassen op zich zijn stuk voor stuk officieel erkende talen, maar kunnen het best vergeleken worden met dialecten, het wordt immers enkel door dat ras gebruikt. Voordeel van deze talen is echter dat álle leden van dat ras die taal spreken, waardoor ze elkaar op die manier ook wereldwijd kunnen verstaan, om die reden, omdat het makkelijker is én omdat men een samenhorigheidsgevoel wil behouden leert men hun kinderen buiten Latijn hun 'eigen' taal.

De verschillende dialecten en accenten tussen de verschillende rassen en in de verschillende regio's worden buiten beschouwing gelaten, omdat dit te ingewikkeld wordt om daadwerkelijk te beschrijven. Het is genoeg dat men weet dat het bestaat. De inwoners echter kunnen vaak aan de hand van de verschillende dialecten al plaatsen waar iemand vandaan komt en tot welk ras men behoort (als men dat al niet kan zien).

Het huidige koningshuis bestaat uit de familie de Svitine, die bestaat uit puurbloed luchtelfen (hier wordt ook streng op gecontroleerd bij eventuele huwelijkspartners). De strenge controle komt onder andere voort uit het feit dat men in Svitine vindt dat kruislingen absoluut niet kunnen. Ook ziet men het liefst een luchtelf uit het eigen land in het koningshuis opgenomen worden. Inmiddels is men over dit laatste al iets minder principieel geworden, maar vooral door de oudere bevolking van het land is dit absoluut een must. Niemand kent immers de talen, culturen en historie van een land beter dan de eigen inwoners. Deze mentaliteit gaat vaak in tegen de mentaliteit van de andere landen, die voornamelijk politieke huwelijken tussen landen sluiten.

Dit koningshuis heeft zeer mooie hoppen, die speciaal voor het koningshuis gefokt worden. Ze worden door kenners vaak geprezen.

De geschiedenis van Svitine wordt sterk gekenmerkt door de regerende vorsten. Dit is ook sterk terug te zien in het land. Voor het land Svitine bestond was er enkel een gebied waar veel myrofas woonden. Het was een mannelijke nimf, Reha Lorenwe, die er van overtuigd was dat het koningschap van een groot land goed zou doen aan zijn schoonheid. Men leefde toen nog langs elkaar als myrofas in dat gebied, waardoor het relatief gemakkelijk was om daadwerkelijk een gebied te veroveren en zichzelf hiervan koning te maken. Hij was enkel twee jaar aan de macht, hoewel het twee jaren waren die gekenmerkt werden door het voornamelijk opfleuren van het land. De steden die er nu nog staan kennen nog versierselen en stijlen uit die tijd. Nog altijd koestert men ze vanwege hun pracht.

Na de heerschappij van Reha volgde zijn zoon hem op. Dit was geen groot succes. Het was te danken aan de onverschilligheid van de myrofas dat hij het twintig jaar wist vol te houden, maar ook hij werd niet oud, zoals alle nimfen, en al snel zou ook hij vervangen worden door zijn zoon. Virg Lorenwe had in die tijd echter de tradities en opvattingen van zijn vader overgenomen. Dit hield in dat alles mooi moest zijn op een zodanige manier dat het de koning nóg mooier maakte.

Hoewel men anders verwacht zou hebben waren het de myrofas van hun eigen ras die in opstand kwamen, hoewel dit anders uitpakte dan verwacht. Tot op de dag van vandaag zwijgen de nimfen over die tijd, hoewel de generatie van nu onmogelijk kan weten wat er toen gebeurde. Men vermoed dat het uit jaloersheid was dat men de koning afzette. Toen men echter niet overeen kwam wie dan koning werd was het een fee die de macht greep en het geruzie tot een einde bracht. Het 'land' ging een nieuwe fase in. Hoewel het land voorheen simpelweg Nimfendië genoemd werd, tot grote ergernis van vele inwoners, werd het onder leiding van Arloven Pescenex Svitine genoemd. Dit zou in oud Thekket 'eendracht' betekenen, hoewel de betekenis van dat woord inmiddels verloren is gegaan.
De jaren waarin de feeën regeerden was aanzienlijk langer dan die van de nimfen en de bevolking scheen er vrede mee te hebben dat het een fee was die aan de macht was. Tot bleek dat de vorsten stuk voor stuk meer belangstelling hadden voor hun eigen geluk dan voor die van anderen. Natuurlijk leefden ze mee met de rest en zo nu en dan hielpen ze eens, maar erg goed ging het niet met het land. Diplomatiek scheen te ontbreken bij de regerende familie. In een tijd waarbij het contact met de andere landen steeds belangrijker werd was dit een groot gemis.

Het ging slecht met het land, iets wat in 403 ook de veroorzaker was van een burgeroorlog. Men had immers door dat de koning zijn eigen volk voortrok ten opzichte van de andere twee volkeren en men kwam in opstand tegen de feeën, die op hun beurt wezen naar de nimfen die het al 'slecht' gedaan hadden en de nimfen wezen op hun beurt ook weer naar de luchtelfen, die volgens hen níets gedaan hadden. Met veel moeite besloot men om van ieder ras afgevaardigden te sturen naar de koning en daar te overleggen over hoe het verder moest. Helaas was dit na het lijden van veel schade en verliezen aan alle kanten. Deze periode wordt dan ook bestempeld als de zwarste periode van de historie van Svitine.
Men besloot de huidige koning, Corance Pescenex, die had besloten de troon enkele maanden later over te geven zijn zoon, te laten zitten tot zijn ouderdom en hem zo de kans te geven zijn spullen te pakken, maar belangrijker nog een nieuwe koning op te leiden.

Het was bijna unaniem besloten dat nu de luchtelfen maar moesten bewijzen dat ze in staat waren een land te regeren. Men had immers aangetoond dat nimfen en feeën dit niet konden, tot grote schaamte van beide rassen. In de hoop echter dat ook de luchtelfen het niet zouden kunnen kregen ze echter een kans. Wel moet gezegd worden dat onder de heerschappij van de feeën het aantal feestdagen in Svitine gestegen is en men meer de nadruk ging leggen op 'genieten'. Of dit nu was door heerlijk eten, prachtige kleding of feesten, de koning leerde het hen allemaal. Althans, degenen die het konden betalen. Hierdoor werd dit land een voorloper op het gebied van heerlijk voedsel en recreatie.

Iran Pescenex, de zoon van Corance, kreeg nooit de kans op de troon te komen en Senva Zokan nam het over, na een democratisch besluit van de luchtelfen. Toen Senva de regie in handen kreeg werd hij omgedoopt tot Senva de Svitine. Op deze wijze ontstond het koningshuis 'De Svitine'. Tijdens de regeerperiode van Senva zelf was men voornamelijk bezig met het heropbouwen van het land en het herstellen van de kunstwerken. Iedereen was moe van de burgeroorlog, hoewel de verschillende volkeren nog altijd wrok koesterden tegen elkaar. In ieder geval werkte men samen tijdens de opbouw en relatief snel was het land in zijn oude glorie hersteld.
De kleinzoon van Senva, Nican de Svitine, was de persoon die begon met het herstellen van handelscontacten. Hij spoorde zijn onderdanen aan zich bezig te houden met het produceren van producten die men kon verkopen aan andere landen. Door het meesturen van escortes met grote handelgroepen wist hij de verliezen te beperken en zo kwam het land ook uit een economisch dal. Ondanks de pogingen van Nican is Svitine nooit een groot handelsland geworden, maar wel zelfstandig.

Het was rond het jaar 700 dat men besloot om het land in te delen in gewesten. Hoofden van enkele rijke belangrijke adellijke families werden aangesteld tot het regeren van zo'n gewest. Men begon met drie, maar na vijf jaar werd dit al herzien en veranderd in zes verschillende. Langzaam aan veranderde het land onder leiding van de Svitines tot het land wat wij tegenwoordig nog kennen.