Maximale leeftijd: 350.
Lengte: 1.40-1.70 meter.
Morele categorie: dagwezen.
Fysieke kenmerken: vleugels.
Geestelijke kenmerken: vlot.
Gemiddeld cijfer voor uiterlijk: 7.9.

Zij die in de bomen wonen zijn iets vervreemd van die het nomaden/steden bestaan verkiezen. Zij hebben soms geen vleugels meer, en vaak een stuk langere ledematen. Voor de rest zijn luchtelfen over het algemeen tussen de 140 en 170 lang. En hebben meestal in Europa doorschijnende blauwdooraderde vleugels. Net als elke elf hebben ook zij gespitste oren en scherpe gelaatstrekken. Ook hebben ze soms de kenmerkende beter ontwikkelde zintuigen. Luchtelfen zijn over het algemeen redelijk fijn gebouwd. Het nomadenvolk wijkt daarin iets af met een wat grovere bouw. Doordat ze meestal tenger zijn, kunnen ze vaak vlug en gracieus bewegen. Toch hebben de meesten een groter uithoudingsvermogen dan gedacht zou worden.

Luchtelfen zijn vaak een beetje onbezorgd en dus ook redelijk vlot van besluit. Ze zijn gracieus en houden van genieten. In hun steden boven de aarde voelen ze zich erg veilig en daar hebben ze daar hun instelling ook op aangepast. Velen hebben diplomatieke- en handelsgaven, door de vele handel. Ze worden meer dan 5x zo oud als mensen, dus leeftijden ver boven de 350 zijn niet uitzonderlijk. Per gezin krijgen ze meestal 2-3 kinderen.

Luchtelfen bewonen Cedorillian, Iliadel, Mircam, Nascam en Svitine.

Luchtelfen vereren Vanas, god van natuur, geschiedschrijving en de dag.

Luchtelfen zijn van oorsprong een nomadenvolk. Doordat ze in de lucht het meest in hun element waren, maar er geen echte geschikte woonvorm was trokken ze rond op zoek naar een plek om te wonen. Door die omstandigheden werden de luchtelfen erg inventief. Iets wat hen later gewild maakte als bijvoorbeeld architecten. Ze interesseerden zich wel in andere volken, maar omdat ze zich letterlijk boven de aardse wezens voelden verheven, hadden ze niet echt een aandrang om mee te vechten. De aarde was niet hun prioriteit, hoewel ze wel aten van haar vruchten. Doordat ze met betrekkelijk weinig waren hadden ook andere volken niet veel oog voor de elfen.
Naar verloop van tijd rees toch bij sommige luchtelfen het verlangen zich te vestigen. Zij gingen in de grootste bomen wonen die ze konden vinden.
Toch veranderde ook al gauw het leven van de luchtelfen die nog steeds nomade waren. De andere volken op aarde hadden zich namelijk verder ontwikkeld. Daardoor hadden de dwergen, diep in sommige bergen, een wit gesteente gevonden. Wanneer dat was bevrijd van haar grijze omhulsel van rotsgesteente zou ze gaan zweven. Door die ontdekking kwam er ook een stroomversnelling in de ontwikkeling van de luchtelf. Ze begonnen dorpen en steden te bouwen, zwevend in de lucht, en met hun akkers op aarde. Nu waren er inmiddels drie verschillende soorten luchtelfen op aarde. De elfen die zich in de bomen hadden gevestigd, de elfen die zich in de zwevende steden en dorpen hadden gevestigd en de elfen die nog steeds een nomadenbestaan leefden.
Een van de beroemdste zwevende steden is Iliadel. Het is een immense stad gebouwd boven het blauwe water van de Atlantische oceaan, en omringt door tropische eilanden.
Naast problemen met huisvesting, hadden de luchtelfen ook van oudsher al problemen met vervoer. Hun vleugels konden hen niet over al te lange afstanden dragen, dus moest er en alternatief gevonden worden. Al snel kwamen ze erachter dat de pegasus makkelijk te temmen was en hen veel verder kon dragen. De handel bloeide daardoor op en de luchtelfen werden een vredelievend, welvarend volk. Doordat ze boven de aarde wonen, voelden ze zich ook niet genoodzaakt mee te doen in oorlogen, die toch vaak maar over land gingen.
De rijken zijn verbonden met die van de land of nachtelfen. In sommige gevallen is er zelfs een koning die alle elfen regeert. Een erg duidelijke scheidslijn in rijken bestaat er dan ook niet tussen de elfen onderling.