In het begin van de middeleeuwen was men van mening dat het lichaam goed gewassen moest worden. De vrouwen moesten regelmatig hun handen, armen en gezicht wassen. Ook nagels, tanden en haren moesten gewassen worden. Daarnaast was een idee dat heiligheid en zich niet wassen samen in verband stonden. Heiligen wasten zichzelf daarom nooit.
Als er in de 16e eeuw een syfilisepidemie uitbreekt wordt het baden afgeraden. Vanaf die tijd zei men dat baden slecht was voor de zenuwen. Bovendien zou baden maagden zwanger maken. Het beeld over wassen en baden werd steeds negatiever. Men probeerde zich zo min mogelijk te wassen, meestal bleef het ook bij handen en gezicht. Baden deed men alleen op dokters voorschrift. Water zag men als gevaar voor de gezondheid.
Tot de 18e eeuw kende men alleen nog dierlijke parfums zoals civet, amber en muskus. Het gebruiken van parfums zou gezond zijn het zou het kwade verweren. Vaak waren de mensen ongewassen en daarover hadden ze een sterke parfum. Een sterke lichaamsgeur stond voor een sterk organisme. Geen duidelijke lichaamsgeur zou een zwak organisme zijn en de seksuele lust zou er onder lijden. Men was er ook van overtuigd dat iemand verliefd werd vanwege de lichaamsgeur van de oksels, haardos en hemd.
Het schoonheidsideaal was op het eerste plaats blond haar. Als je geen blond haar had bleekte je het haar door er urine of citroensap in te smeren en vervolgens in de zon te gaan liggen. Veel aandacht werd ook besteed aan het epileren van de wenkbrauwen en het voorhoofdhaar. Een groot voorhoofd was één van de idealen. Een ander ideaal was een blanke huid, dit kreeg men door blanketsel op te smeren.

Sport werd alleen beoefend door de ridderopleiding van de adel. De andere standen deden niet aan sport maar aan de behendigheidsspelen en vermaak zoals hardloopwedstrijdjes, worstelen en schaatsen.

Bron: http://www.scholieren.com/werkstukken/10638