De godenwereld van de myrofas is een vrij uitgebreid geheel van twee hoofdgoden en zestien ondergoden, waaronder twee halfgoden en één godin die is afgeklommen tot het niveau van sterveling.

Volgens de Mythologica ontstond de eerste god tegelijkertijd met het ontstaan van de kosmos. De eerste god was de godin 'Iets' of Amina. Zij ontstond tegelijkertijd met het 'Ergens', een niet nader gedefinieerde plaatsbepaling die waarschijnlijk simpelweg het bestaan van ruimte en plaats aanduidt. Door haar ontstaan en het ontstaan van Ergens verstootte ze het 'Niets' en het 'Nergens' uit het bestaan.
Amina werd overvallen door het Gevoel van Leegte en Gemis waardoor zij tot het besef kwam dat naast 'Iets' en 'Ergens' nog het 'Iemand' miste. Zij schiep Iemand of Abilad door hem te roepen.
Abilad blijkt bij zijn ontstaan machtiger en sterker dan Amina, die één voor één de kunsten voor hem schept en tot uitvoer brengt. Hierbij schept ze onder andere de eerste levensvorm van de Myrofas, de 'Isthetet. Maar Abilad is jaloers en straft haar met het beperken van haar macht, en maakt van haar een woonplaats voor de Myrofas. Amina is dus dezelfde als 'Moeder Aarde'.

Nadat Amina van haar macht is beroofd door Abilad neemt hij haar tot vrouw en hierdoor ontstaan de eerste twee ondergoden, Arya (godin van de Faunen) en Ikatur (god van de Centaurs. Deze twee ontvangen van hun vader Abilad een beetje macht (letterlijk: een draadje macht) waardoor zij al bestaande dingen kunnen herscheppen naar hun wensen. Arya en Ikatur zijn de zogenaamde Alevimet

Arya en Ikatur herscheppen vervolgens hun eigen benen tot acht broers en zussen, de Ali-Den. De hierdoor ontstane goden staan officiëel onder Arya en Ikatur zelf, maar in sommige gevallen zijn zij later in rang boven hen gekomen. Hun namen zijn: Hattel (god van de aardmannetjes, trollen en knottrollen), Irunia (godin van de faunen met Arya), Vanas (god van de landelfen), Mespotan (goden-heerser), Zeno (godin van de phaosfeeën), Derunia (ex-godin), Wechtan (god van de feeën) en Olki (schepper van de vampieren, nu god van de weerwolven).

Na een ruzie tussen Ikatur en Mespotan, bijgestaan door Hattel, ontmoeten de drie goden een sprekende slang, die onder bevel van Amina blijkt te staan. De slang vervloekt Hattel, waardoor deze voor altijd aan de zaal is vastgebonden waar de slang zich bevond. Deze zaal is tegenwoordig de troonzaal van Hattel. De slang Sselen (god van de gorgonen) neemt in de vergadering van de goden de plaats in van Hattel, en wordt daardoor een halfgod. Mespotan wordt hierna de heerser van de goden, en staat daarmee hoger in rang dan de Alevimet Arya en Ikatur.

Na de aanname van Sselen als godheid wordt het aantal goden nogmaals uitgebreid door de toevoeging van de Zelrret. Derunia, godin van de zang, voelt zich eenzaam en smeekt Abilad om een levensgezel, tot hij er haar een geeft. Om onbekende redenen schept hij tegelijkertijd nog twee goden. De zo ontstane goden zijn Ygserat-Kervas (god van de sirenes), Mortos (god van de dwergen) en Sprilas (god van de nimfen).

Het ras van de Elfen splitst zich na een broedertwist, waarbij het ras 'nachtelf' ontstaat. Vanas, die ziet dat zijn volk in tweeën is gedeeld trekt zichzelf in vertwijfeling óók in twee stukken. Zijn linkerhelft is vrouwelijk, en wordt de godin Cerce, godin van de nachtelfen. Zijn rechterhelft blijft Vanas, god van de landelfen. Mespotan keurt deze deling goed, maar verbiedt verdere delingen. Elke god die zich vaker dan één keer deelt zal niet langer een god zijn, maar wordt een gewone sterveling.

Ygserat-Kervas maakt in een woedende bui korte metten met zijn vrouw Derunia: hij verscheurt haar in elf delen. Door de vloek van Mespotan zijn deze delen niet langer goddelijk, hoewel ze nog altijd in leven zijn. Olki vormt uit deze delen voor zijn plezier elf vrouwengestaltes, lijkend op Derunia en daarom volledig bevederd en met vleugels. Deze wezens, de oorspronkelijke elf sirenes haten en vereren Ygserat-Kervas, omdat hij hun man én moordenaar is.

Hattel, in de gedaante van een landelf, ontvoert een landelfenvrouw en trouwt haar. Het is onbekend of hij haar tot godin heeft gemaakt of dat ze landelf bleef. Wat wel een feit is, is dat de kobolden haar als hun godin vereren. In deze verering zijn twee stromingen te onderscheiden: de 'levende Aethel' en de 'dode Aethel'. De eerste groepering gelooft dat Aethel-Athiké door Hattel tot godin is gemaakt en nog altijd leeft. De tweede groepering gelooft dat ze na een lang leven is overleden. De meeste myrofas geloven de laatste groepering. Aethel-Athiké, of Aethel de Schone kreeg twee zoons bij Hattel: Unthor, god van de gnomen en Aketvas, god van de kabouters.
Unthor en Aketvas zijn de enige twee godenzonen die ook als volledig god worden beschouwd.

Tot de halfgoden behoren Aethel-Athiké de Schone en Sselen de Slang