Maximale leeftijd: 280.
Lengte: 1.90-2.30 meter.
Morele categorie: dagwezen en nachtwezen.
Fysieke kenmerken: combinatie van paarden-onderlichaam en menselijk bovenlijf, behaard, paardenoren, lang en groot.
Geestelijke kenmerken: natuurlijke telepatisten, kuddedier, afstandelijk, beheerst.
Gemiddeld cijfer voor uiterlijk: 6.0.

Centaurs zijn ruwweg te omschrijven als half mens, half paard. Het ras heeft het lichaam van een paard, compleet met vier benen en een staart, maar de romp gaat halverwege over in een menselijke romp met twee armen en een hoofd. Hun oren lijken sterk op paardenoren. Verder zijn centaurs wisselend behaard: bij sommigen is alleen de overgang van rug naar mensenromp behaard, bij andere rassen is ook het menselijke deel bedekt met vacht. Gezicht en handen zijn altijd onbehaard of maar zeer licht behaard.
Centaurs zijn over het algemeen sterk en uitzonderlijk snel. Hun lichaam is gespierd, pezig en krachtig. Het wezen is vrij lang en hoog door de combinatie van paardenromp met lange benen en het menselijke bovenlijf. Binnen het ras zijn er verschillen in lengte. Er zijn centaurs bekend die men gerust 'dwerg' kan noemen; ze zijn klein en gedrongen en ruwer behaard dan de meeste andere centaurs. Meldingen van dit ras komen voornamelijk van de Shetlandeilanden bij Nascam. Deze telgen van het ras der centaurs zijn kort van stuk en gedrongen, en hebben een ruwere beharing dan andere centaurs. Mogelijk is er verwantschap met dwergen, hoewel dat niet bevestigd is.
Binnen Europa vind je veel centaurs terug op de grote universiteiten en scholen alwaar ze lesgeven en/of onderzoek doen. Daarnaast zijn ze werkzaam als telepatisten en in andere beroepen waarin een beroep op hun speciale telepathische gaven wordt gedaan. Ook als krijgers staan de centaurs goed bekend. Er werken relatief veel centaurs bij de IRMM als fulaki, maar ook in (huur)legers hebben ze vaak een (hoge) functie. Het betreft hier vooral de centaurs die zich hebben losgemaakt van hun kudde. Veel centaurs blijven in de kudde waar ze geboren zijn of sluiten zich aan bij de kudde van hun echtgenoot/echtgenote.

Centaurs staan bekend om hun intelligentie en hun grote telepathische vermogens. Het zijn vriendelijke wezens. Binnnen hun kudde zijn het sociale wezens. Tref je ze in hun eentje, dan zijn ze wat afstandelijk, niet omdat ze arrogant zijn, maar eerder uit een soort onbegrip voor de niet-centaur. Als kuddewezens zijn ze gewend dat zaken volgens de regels gebeuren, zoals het is afgesproken. Dit verlangen zie je ook terugkomen bij de individuele centaur. Hoewel centaurs wel degelijk emotionele myrofas zijn, zullen ze naar andere myrofas zo weinig mogelijk van deze emoties tonen. Ook dit geeft een afstandelijke indruk.
Centaurs hebben de naam conservatief te zijn. Ook zijn ze niet dol op fauns, en zijn beleefd maar niet hartelijk ten opzichte van andere rassen.
Een centaur kan als nachtwezen en als dagwezen worden gezien: dit ligt geheel aan de beoordelaar. Deze vage scheidingslijn stamt nog uit de Grote oorlog, waar centaurs zowel meevochten met de “Liga van het Duister” als met het “Verbond van het Licht”. De termen die men gebruikt om het verschil aan te geven zijn respectievelijk een slechte of een goede centaur.

Omdat veel centaurs trekkende myrofas zijn, vind je ze overal in Europa terug. Landen waar ze veel voorkomen en waar ook nederzettingen zijn gesticht zijn: Almaria en Mircam in het westen en Allavrië en Cedorillian in het zuid-oosten.

Centaurs dienen Ikatur, god van de wetenschap en filosofie.

Van oudsher komen de centaurs uit Perzië. De eerste bronnen over hun ras zijn uitzonderlijk oud. Daarin worden de vroegste centaurs omschreven als wild, wreed en onbeheerst. De bronnen zijn afkomstig van mensen die hun leefgebied met de centaurs deelden. Aangezien deze mensen bang waren voor de centaurs en duidelijk geen positieve ervaringen met hen hadden, is het niet duidelijk in hoeverre de oude bronnen helemaal betrouwbaar zijn. Wie een ander ras haat, is nu eenmaal niet zo geneigd om er hele positieve dingen over te schrijven. Nemen we alle bronnen uit vroegere tijden samen dan krijgen we een beeld van centaurs die een groot rijk opbouwden en de mensen tot slaaf maakten.
In 479 spatte het rijk van de centaurs uiteen, vermoedelijk omdat de Grieken, een oud mensenvolk, zo machtig werden dat ze de centaurs de baas konden. Vanaf dat moment begonnen de centaurs rond te trekken en verspreidden ze zich over heel Europa en delen van westelijk Azië.
Het welzijn van de kudde en (op kleinere schaal) de familie is erg belangrijk voor centaurs. Elke centaur maakt deel uit van een groter geheel en kent daarin zijn plek. Dingen gaan zoals de kudde heeft besloten dat het gaat. Veel ruimte voor plotselinge veranderingen of originele ideeën is er niet. Dat betekent overigens niet dat er nooit iets verandert binnen de gemeenschap; het gaat minder snel, langzaam zelfs in de ogen van bepaalde myrofas. Tegenover andere rassen stellen centaurs zich beleefd, maar afstandelijk op. Het zijn over het algemeen betrouwbare werknemers, zeker als ze binnen een bepaald sociaal verband werkzaam zijn. (Een legereenheid, een school, de fulaki)
Met een kudde centaurs wordt vaak bedoeld een groep centaurs van zo'n 10-50 man die rondreizen binnen en tussen landen. Dit kan zijn om te handelen, zich als huurling aan te bieden of om simpelweg gewoon te reizen en her en der te werken.
Adellijke centaurs hebben hun eigen grond en gebouwen waar ze leven. Ze maken deel uit van een adellijk systeem (hebben edelen boven en/of onder zich) en zijn veel meer gebonden aan de plaats waar ze leven dan de gewone kuddes. Dus hoe meer adeldom/rijkdom, hoe minder kuddeleven en vice versa.
Deze kuddes zullen weinig tot geen politieke invloed hebben, omdat ze veel reizen en niet op één vaste plek wonen. Als een (deel van de) kudde besluit zich ergens te vestigen, dan kunnen ze uiteraard proberen zich het adeldom in te wurmen (een edelman die wel graag een troep goed getrainde centaurs in zijn gebied wil hebben in ruil voor een lage adellijke titel bijvoorbeeld). Maar dan is er weinig ruimte om nog rond te trekken, aangezien er uiteraard aardig wat verplichtingen aan een titel zijn verbonden.