Samoerai is een krijgersklasse uit Oost-Azië, waarvan de leden zich vooral toegelegd hebben op het zwaardvechten. De phaosfeeën zijn degenen die de klasse opgericht en ontwikkeld hebben. De opvoeding van een Samoeraikrijger staat helemaal in het teken van de vechtkunst.
Sommige groeperingen zonderen hun kinderen vanaf de geboorte af als geschenk aan de goden, of om de familienaam groot te maken, mocht het kind later mede door zijn gedisciplineerde opvoeding een succesvolle krijger zijn geworden. De voorgenoemde groeperingen brengen meestal de leiders voort van de strak georganiseerde groepen Samoeraikrijgers. Hun doelen zijn/waren verder niet erg eervol. Het gaat de phaosfeeën om macht door geweld. De Samoeraikrijger is een uitstekend middel om die macht te verkrijgen en te behouden. Samoeraikrijgers zijn loyaal tot de dood, fysiek sterk ontwikkeld en hun vechtkunst wordt elke dag scherp gehouden. Ze zijn niet alleen vaardig met het zwaard, ook verstaan zij de kunst van het boogschieten en gebruiken zij kleine ijzeren werpsterretjes.

Omdat mensen zich onder de phaosfeeën begonnen te begeven, kregen zij op den duur ook de ambitie elitekrijgers voort te brengen. Op den duur waren menselijke Samoerai op zo’n hoog niveau aangekomen dat er concurrentie mogelijk was. De al fragiele samenwerking werd door de phaosfeeën beëindigd. Zij waren immers de leermeesters van de mensen geweest. Maar het was te laat voor de phaosfeeën: de menselijke Samoeraikrijgers waren zo zelfstandig geworden dat de beëindiging van de samenwerking de organisatie van de mensen niet meer zo beïnvloedde. Sterker nog, de phaosfeeën sneden zich in eigen vlees. Zodoende namen de mensen de rol van Samoeraileverancier over, hoewel er nog steeds phaosfeeën zijn die Samoeraikrijger zijn. De menselijke Samoerai hadden een wat eervollere code ontwikkeld, die meer in het teken van het Goede stond. Maar mensen en het Goede, dat is altijd al een onduidelijke zaak geweest.