Myrofasschool Bumetrel bestaat sinds 280 en is opgericht door Cornél Lucien. Deze centaur bouwde samen met zijn zonen en dochter een school die al eeuwen toponderwijs aanbiedt aan myrofas uit heel Europa.
De school is toegankelijk voor zowel dag- als nachtwezens en een speciale studiefinancieringsregeling geeft een klein aantal minderbedeelde myrofas om hun talenten op deze instelling te ontwikkelen.

De school is opgedeeld in drie afdelingen: Heracor, Merifel en Socophon.
Het vakkenpakket bestaat uit een algemeen deel en een afdelingsgericht deel. Daarnaast is het mogelijk een vrij vak van een andere afdeling te volgen.
Een diploma biedt toegang tot onder andere de prestigieuze universiteit Ypsilon, maar is hoe dan ook een waardevol bezit voor de jonge myrofas.

De school wordt geleid door twee schoolhoofden. Boven elke afdeling staat een mentor. De docenten worden aangetrokken uit heel Europa en zijn over het algemeen in bezit van universitaire titels.
Naast onderwijzend personeel, beschikt Bumetrel over een wacht, een arts en overig ondersteunend personeel.

Dit stuk is gedeeltelijk overgenomen uit het (lichtelijk geromantiseerde) boek: “Een beknopte geschiedenis van Bumetrel, een buitengewone school” door Simeon Beggar.

In 263 na Chr. verhuist een zekere centaur, Cornél Lucien, met zijn vrouw en kinderen naar Griekenland. Zoals veel myrofas was hij ook zijn hele leven al opgejaagd en verstoten. In Griekenland Lucien trok verder naar het noorden en vond uiteindelijk op de grens tussen Oostenrijk en Hongarije, een verscholen myrofas gemeenschap; Bumetrel genaamd. Toch was dit in zijn ogen niet het beste. Er was een groot gebrek aan onderwijs en scholing, wat mede het gevolg was van de noodzaak verscholen te blijven. Toch bleef ook Bumetrel niet lang verborgen en werd volledig verwoest. Dus vluchtte Cornél in het jaar 279 weer, samen met zijn familie, met als doel een gemeenschap en een school te stichten voor de myrofas en ze zo gelijke kansen te geven met die van de mensen.
Na een omzwerving van een jaar vond hij eindelijk de plek waar hij de school wilde stichten. Midden in het Frankische rijk, in een bos tussen de glooiende heuvels, stichtte hij zijn school. In eerste instantie was het niet meer dan een schuur, verborgen in het bos, waar hij aan zijn kleinkinderen al zijn kennis doorgaf.
Langzaam maar zeker kreeg de school meer bekendheid en in plaats van de schuur, werd er een balista gebouwd. Na de dood van Cornél Lucien, besloten zijn 3 zoons de school voort te zetten. Toch begrepen ze, hoe meer leerlingen op school kwamen, dat het systeem dat ze tot dusver hadden gebruikt onbruikbaar was geworden.
Elke leerling was anders, had andere gaven, had andere belangstelling. De drie broers besloten allemaal een afdeling op te richten en te vernoemen naar een van hun idolen. De oudste Accalios Lucien richtte Socophon op. Gogol Lucien de middelste richtte met zijn zuster Rema Hermandoz-Lucien samen Merifel op, de jongste broer Temos Lucien richtte Heracor op. Met invoering van de verschillende afdelingen, was er ook veel meer ruimte nodig en samen besloten ze een stenen gebouw neer te zetten.
Uiteindelijk stond er in het jaar 426 een groot stenen gebouw waar een heel aantal leerlingen hun toevlucht konden nemen. De drie zonen en dochter van Cornél besloten de school Bumetrel te noemen, naar de enige plek die ze gekend hadden, waar vrede was.

Lange tijd ging het goed, maar er ontstond ruzie. Zolang als Bumetrel bestond waren de “slechte” Myrofas gemeden van de school, maar nu het zo’n grote bekendheid kreeg, eisten die myrofas toegang tot de school. Falerius Drooghaar, een zeer verstandig centaur, zag in dat ze niet langer om zo’n grote groep medemyrofas heen konden en hij ging samen met hun grootste voorvechter – de nachtelf en filosoof Keasjir Welios – om de tafel zitten.

Na een reeks bijeenkomsten werd besloten op gepaste afstand op het terrein een tweede gebouw neer te zetten waar de slechte Myrofas hun intrek zouden nemen. Zij zouden dan wel samen met de goede myrofas in een klas zitten, maar hun slaap en verblijfplekken waren ergens anders. De reputatie van Bumetrel steeg gestaag, maar werd ook bekend onder de mensen. Bumetrel kon niet meer verborgen blijven.
In het jaar 872 werd Bumetrel tot op de grond toe afgebrand. De toenmalige schoolhoofden Bromevi Langhoorn, een faun uit het oosten en Aleta een sirene, het eerste vrouwelijke schoolhoofd van Bumetrel., Besloten een heel nieuw gebouw te bouwen, nog groter dan het eerste, en het te ommuren.
Het gebouw zou dezelfde vorm krijgen als de vorm die de voormalige groep gebouwen had gehad en het zou wit zijn. Niet lang na de voltooiing van het kasteel kwam er een veel radicaler schoolhoofd van “zwart” Bumetrel, die eiste dat er een identiek gebouw zou komen, maar dan in zijn kleur. Toen ook na jaren dat kasteel voltooid was, was er ruimte te over in het kasteel.
Toch werd die ruimte al gauw opgevuld door onder andere wachters. Doe het toenemende gevaar moesten de muren bemand worden. Ook werd een groot deel van de ruimte opgevuld door een snel groeiend leerlingen aantal. Ouders waren van mening dat hun kinderen veiliger waren op Bumetrel, dan thuis.
In die jaren werd het kasteel nog verder uitgebreid. Aan elke vleugel kwam een toren, vier in totaal, voor elke afdeling één, en één voor de leraren.
Uiteindelijk barstte in het jaar 1033 de oorlog los en de school werd uit voorzorg gesloten. In die oorlogsjaren werd het kasteel gebruikt als verdedigingsbolwerk en uitvalsbasis. Uit die tijd stammen ook de kerkers, enkele andere ondergrondse opslagplaatsen en de torens die in de muur zijn gebouwd.
Vele myrofas hadden gedacht dat deze oorlog snel beslist zou zijn, volgens hen waren myrofas superieur aan mensen en zouden ze dus flink de overhand hebben. Toch kregen ze flink ongelijk, door de interne twisten kregen de meer eensgezinde mensen de overhand. Toen uiteindelijk, na 14 jaar oorlog de geschillen opzij werden geschoven, werd in het jaar 1047 door een immens myrofas leger de genadeklap toegebracht aan mensen. De oorlog was besloten en na een jaar kon de school weer open. Nog maar een van beide schoolhoofden was in leven en door een “pauze”van veertien jaren, moesten ze helemaal overnieuw beginnen.
Opmerkelijk om te zeggen is dat dat schoolhoofd, een zekere Sabina Felitas, een aantal jaren later besloot lijfstraffen af te schaffen. Die tot die tijd de normale straffen waren op school. De lijfstraffen besloot ze te vervangen door alternatieve straffen.
Op 13 april 1302 werd Bumetrel verplaatst naar Oikilan door Marcus Magvatero en Maida Luthès, waar het nu tegen de stadsmuur aanstaat. Dus hoewel de school niet binnen de stad zelf staat, maakt het wel officieel deel uit van de hoofdstad van Mircam. Op dat zelfde moment heeft de universiteit Ypsilon zich bij Bumetrel gevoegd.