[Zwemmen?! ]

[Indy Culnámo]

Met een grote grijns liep Indy langs de waterkant. Ze had hét perfecte idee bedacht én Lea ervan overtuigd om mee te gaan. Indy mocht wel trots wezen.

Dagenlang was het al ondraaglijk heet op Bumetrel. En dagenlang had Indy dan ook niet veel anders gedaan dan lessen volgen om daarna direct naar de binnenplaats of de boomgaard te gaan om in een boom te liggen. Tót ze hét plan bedacht; Zwemmen!  

En nu stond ze daar, langs het water en keek grijnzend naar Lea, die naast haar stond. Indy was er goed van bewust dat ze vréselijk zou gaan stinken als ze ging zwemmen. Dan was deels wolf zijn toch nog een minpunt.

'Nou...jij eerst of...?' Weer een grijns. Indy wachtte het antwoord niet af, ze schopte haar snikhete laarzen uit en sprong vanaf de kant het water in, hopend dat ze Lea zou natmaken.

[Raleana Wyliathel]

Lea sprong gillend opzij toen ze een plens koud water over zich heen kreeg.

'DAT IS NAT!' riep ze uit. 'En koud!' voegde ze er daarna nog aan toe.

Even keek Raleana naar het water. Ze had al lang niet meer gezwommen. Het meisje spreidde haar vleugels en zoefde vlak over het water, zodat ze niet nat zou worden.

Het was tot daar aan toe dat Indy haar er van overtuigd had om te gaan zwemmen... MAAR ZE ZOU NIET HET WATER IN GAAN! Als ze het water in zou gaan zou ze nat worden! En dat was nu niet echt de bedoeling van Lea.

Na even over het water gezoemd te hebben vloog ze naar de kant en ging daar zitten en keek naar Indy.

'Is het lekker in het water?' riep ze naar het meisje.

[Indy Culnámo]

Het water was heerlijk! Het halfwolfje dook en kwam vervolgens weer boven. Ze zag Raleana over het water scheren en uiteindelijk ging het luchtelfje op de kant zitten. Het leek er niet op dat ze in het water zou komen, daar moest Indy natuurlijk wat aan doen. Het halfwolfje kreeg weer een geniaal idee, ze was op dreef vandaag, dat bleek.

'Heerlijk! Kom je o-..' Ze maakte expres haar zin niet af, maar deed net of ze vast zat en liet zich onderwater zakken. Toen ze er zeker van was dat Lea haar vanaf de kant niet meer kon zien zwom ze dieper en vervolgens naar de kant. Nog steeds onderwater. Lea zou zich onderhand wel moeten afvragen waar ze bleef. En jawel, Lea's hoofd verscheen als een wazige vlek boven haar. Indy zette zich tegen een steen af en spoot naar boven. Haar handen eerst die, direct toen ze bovenwater kwamen, naar Lea's shirt grepen. Zodra ze de stof voelde greep ze die beter beet en trok.

'Heerlijk! Meekomen!'

Off: Godmode met toestemming

[Raleana Wyliathel]

Raleana keek geschrokken naar waar Indy hoorde te zijn... Ze was weg! Geschrokken kwam het meisje van haar plek en zoefde over het water naar de plek waar ze Indy voor het laatst zag. Met haar hoofd bijna in het water keek ze of ze het meisje kon vinden. Ze opende haar mond om Indy te roepen.

'Ind- blub.'

Voor Lea besefte wat ergebeurde lag ze in het water. Nouja, ze was onder water. Snel zwom ze naar boven om lucht te happen. Verbaasd keek ze wat voor zich uit en schoot daarna in de lach. Ze dook terug onder water na een grote hap lucht te hebben genomen en ging op zoek naar Indy. Wacht maar...

[Pepper Arathorn]

Het was een warme dag en Pepper besloot maar eens buiten een beetje te gaan rond lopen. Onschuldig als wat..
Maar ze had in de leerlingenkamer gehoord dat Indy en Raleana naar de rivier zouden gaan. Buiten de muren waar ze niet mochten komen. Toch was het meisje zo benieuwd of ze het echt gingen doen dat ze erheen liep om te kijken.
Eindelijk kwam ze aan en zag ze niemand. Wat raar..ik zou toch zweren dat ze hier zouden zijn. Nog even keek ze rond. Misschien waren ze er nog niet. Pepper zou nog even wachten.

[Tatiana Wyliathel]

Tatiana had al minstens 3 leerlingen zien verdwijnen... Ze waren buiten de muren van Bumetrel gegaan, wat helemaal niet mocht! Bij de derde kon Tatiana haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en was haar gevolgd. Ze was bij een rivier uitgekomen. Tatiana had wel geweten dat die hier stroomde, maar ze was er nooit eerder geweest, simpelweg omdat het niet mocht.

Ze keek naar het meisje dat ze niet kende en keek daarna rond. Er waren er nog twee de muur over gegaan. Wie het waren had ze jammer genoeg niet kunnen zien, maar wat ze wel wist was dat ze over de boom waren geklommen die in de buurt van de muur stond, gigantisch groot was en waar nooit een leraar of wachter kwam. Tenminste, één ervan, de ander vloog.

Het meisje keek even naar het meisje, twijfelde even en vroeg toen: 'Wat doe jij hier?'

[Pepper Arathorn]

Pepper stond nog een poos te kijken. Opeens hoorde ze een stem achter haar!

'Wat doe jij hier?'

Pepper schrok zich dood en vloog ineens van schrik een stuk de lucht in. Snel draaide ze zich om en keek in het gezicht van een meisje die ze nog niet kende. 'Eum...ik stond hier...euuhh....Tja....' Pepper wist even nks te verzinnen. Het elfje wou niet zeggen dat ze hier stond te wachten tot Indy en Raleana kwamen. Ze lande weer.
Omdat ze geen antwoord wist vroeg ze hetzelfde aan haar. Zo had het meisje nog even tijd om een antwoord te verzinnen.

'Ik kan net zo goed vragen wat jij hier doet.'

Het was echt een stomme vraag eigenlijk. Maar ach het kon geen kwaad.

[Ice Thotas]

Ice had mensen horen zeggen dat een aantal myrofas van plan waren te gaan zwemmen. Het was de laatste dagen al ongewoon heet, voor Ice dan, op Bumetrel vergeleken bij zijn land van herkomst. Hij wist ongeveer welke kant hij op moest om bij de rivier te komen omdat hij zich vaag herrinerde dat hij een rivier gepasseerd was toen hij op Bumetrel aankwam.

Toen hij naar zijn idee de rivier naderde hoorde hij stemmen. Één ervan meende hij te herkennen als die van Peeper. Pepper! Wanneer othou ik nou eens een keer dat het Pepper is en niet Peeper! Hij kwam tussen de bomen vandaan en schreeuwde "HEE, WAT MOET DAT?!" Hij hoopte at de schrik er bij de twee aanwezigen er goed in zou zitten. Hij liep op ze toe en zag de zon schitteren in het koele water van de rivier. hij trok zijn laarzen uit en ging met zijn voeten in het water staan. Aaaahh, heerlijke verfrissing!

[Elmay Hamilton-Kilpatrick Leylia]

Een vreselijk, verschrikkelijk geluid was te horen. In een straal van 100 meter om Elmay heen, waar nu dus niemand was. Toch vloog er nu en dan een vogel verschrikt op. Maar het maakte de sirene niets uit. Ze vloog hoog door de lucht, boven het bos. Het was eeuwen geleden dat ze een end had gevlogen. Te veel eeuwen geleden. Dus op deze vrije middag had ze het maar gedaan. Dus nu vloog ze, en vliegen was heerlijk! Dat was dan ook waar dat verschrikkelijke geluid vandaan kwam.. Elmay zong.. Maar daar hield ze snel mee op. Verderop zag ze stipjes in de rivier. Stipjes die haar met geen mogelijkheid gehoord konden hebben. Elmay zetten vanuit haar grote hoogte een duikvlucht in, Steeds sneller ging ze. Ze herkende Indy en Lea in de rivier. Ze zag Pepper, Tia en een onbekend persoon. Een onbekend persoon die over enkele seconden in de rivier zou liggen. Ze viel, remde op het laatste moment met alle macht af, zodat ze zelf niet keihard tegen de grond zou klappen. Met al haar kracht duwde ze tegen de schouders van de jongen, die gelijk haar anders duizelingwekkende val af remde. Ze kwam keurig op de grond terecht, terwijl de jongen in de rivier belande. Ze keek naar Indy, en boog. Er zeker van dat Indy nu ook wel iemand in de rivier zou trekken. Lea ook, schatte ze.

"Hoe durf je zonder mij naar de rivier te gaan?"

Haar twinkelde ogen en brede grijns verraadde dat ze het helemaal niet meende.

Off: gm met toestemming.

[Rody]

Geruchten gingen dat er een stel leerlingen zouden gaan zwemmen. Toen Rody dat hoorde kon ze wel bedenken wie dat bedacht zou moeten hebben, Indy of Elmay of allebei. Rody zei het niet graag maar ze hadden gelijk. Het was bloedheet, zelfs de schaduwen konden niet voor genoeg verkoeling zorgen. Rody wist min of meer dat je niet buiten de kasteelmuren mocht komen, ze was immers nog eerstejaar en de rivier was daar, maar het was of omdat ze in een wat rare bui was of omdat ze de warmte niet meer aan kon, misschien beiden. Rody had besloten om maar in de beurt van de rivier te gaan tekenen. Aan de andere kant had ze ook wel weer zin om te zwemmen...

Rody liep in de richting van de rivier. ...waar ben ik eigenlijk meebezig?...regels aan mijn laars lappen... Ze keek even naar de grote vuurbol in de lucht en kreeg het meteen nog heter. ...daarom dus...

Het was niet erg moeilijk om de leerlingen te localiseren, lawaai maakten ze genoeg. ...misschien had ik Tári mee moeten vragen... Grote kans dat die niet wou, het was helemaal niks voor Tári om regels te overtreden. Ook niet van Rody, tenmiste dat had ze altijd gedacht, sinds een tijdje wist ze niet meer precies hoe ze was. Ze was de laatste tijd een stuk vrolijker, op zijn Rody's dan.

Leerlingen kwamen al in zicht. Rody scande even snel wie er waren...Ze zag Pepper, die nieuwe jongen, Tatiana, Raleana en, het zal ook niet, Indy en Elmay. Zonder iets te zeggen ging ze aan de waterkant zitten en pakte haar tekenspullen. Eigenlijk zou het perfect zijn als de andere niet zoveel lawaai hadden, maar dat dacht Rody even weg. Rody legde haar tekenspullen even aan de kant, schoof wat dichter naar het water, deed haar laarzen uit, stroopte haar broek op en deed haar voeten in het koele water. ...hier doe ik het voor... Rody geniette zowaar en pakte haar tekenspullen weer en begon te tekenen.

[Muleta Akahr]

Toen Muleta wat op de gangen had rondgelopen, had ze de een na de ander zien vertrekken. Op een gegeven moment begon dat haar toch op te vallen. Waar gaan ze allemaal heen? Dus liep ze naar een zo hoog mogelijke plaats op Bumetrel op, en volgde Rody zo lang mogelijk met haar ogen. Tenslotte kon ze haar niet meer zien. Toch was ze nu zo enorm nieuwsgierig, dat ze het echt niet kon laten om even te kijken. Het hoeft niet lang te duren. Je verschijnt, kijkt wat er is en verdwijnt weer. Lekker simpel Dus concentreerde ze zich op een plaats, net iets verder dan waar ze Rody had zien verdwijnen. Het ene moment stond ze hoog in een toren, het andere moment lag ze drijfnat in het water te proesten. Had iemand mij misschien kunnen waarschuwen dat hier de rivier lag? Gelukkig kon ze geweldig goed zwemmen, en ze had het vaak gedaan. Ook was het een stuk koeler dan droog en op de kant. Er was maar een probleem. Ze mocht hier niet komen. Er waren hier veel anderen, die ze zeker niet zou verraden, maar ze wilde zelf echt niet gaan zwemmen terwijl dat niet mocht. Dus zwom ze naar de kant, en kwam druipend de kant oplopen. Ze moest hier zo snel mogelijk weg.

off: als iemand mij weer het water in wil trekken: ga vooral je gang!

[Kerwen Meltiase]

Kerwen en Aelnil hadden samen wat speurwerk gedaan. Hier en daar wat gesprekken opgevangen, en gekeken waar myrofas heengingen. Het was bijna zo goed als duidelijk: er werd gezwommen. Ze maakten zich er niet druk over dat dat niet mocht. Het was toch logisch dat je ging zwemmen als het zo warm was? Misschien moesten de leraren ook maar komen! In ieder geval, Aelnil en Kerwen besloten mee te gaan zwemmen. Onopvallend liepen ze samen naar de rivier. Daar waren al heel wat myrofas. Kerwen trok direct zijn laarsen uit en sprong in het water. Het was heerlijk koel, en de warmte die de hele dag als een deken over hem heen had gelegen, leek nu weg. Hij zag iemand op de kant staan.

'Hé, joh, kom er ook bij!'

riep hij, en trok haar meteen het meisje het water in. Dat zou ze vast niet erg vinden, want in het water was het toch veel lekkerder?

off: tsja, als je mag gm'en maak ik daar ook gebruik van!

[Aelnil Falogain]

Hij liep rustig achter Kerwen aan richting de rivier. Daar aangekomen zag hij Kerwen gelijk in actie komen en het water in springen. Hij zelf daar in tegen wachte nog even beschijden bij de water kant. De laatste keer dat hij gezwommen had was óf zolang geleden dat hij het straal vergeten was óf hij had het gewoon nooit gedaan. Hoe dan ook, een beetje pootje baden kon geen kwaad en dus trok hij langzaam zijn laarzen uit en ging in het ondiepe water langs de oever staan.

Hij keek eens rond en zag dat het drukker was dan hij had gedacht. Het verbaasde hem niets dat hij vrijwel alleen maar Merifellers zag. Het water was echt heerlijk verfrissend en hij liep een klein stukje verder toen de rivier plotseling een stuk dieper werd en hij achter over languit in het ondiepe water viel. Hééérlijk! Omdat het zulks mooi weer was besloot hij om maar gewoon in het water te blijven liggen om even lekker af te koelen.

[Pepper Arathorn]

Geen antwoord kwam. 'Ach laat maar, kijk daar komen nog meer.'

Pepper vond het best leuk om eens op verboden terrein te zijn. Als eerste kwam Ice eraan. Ha ha grappig..mij krijg je niet aan het schrikken Nadat Ice was gearriveerd kwam Elmay die hem in het water duwde. Lachend keek ze toe.
'Het word hier nog eens druk.' Er kwamen telkens meer. Later was het een groot feest bij de rivier. Later kwam Aelnil ook met Kerwen aan.

'He Aelnil!' Het meisje liep de kant op van Aelnil. Het elfje wou verkomen om in het water te komen en stond dus een stuk van de oever af. Even later bedacht ze dat Aelnil niet makkelijk kon praten met haar dus besloot Pepper toch maar een stukje naar het water toe. 'Is het water lekker?' Vroeg ze aan Aelnil. Pepper hield eigenlijk niet veel van water, maar op zo'n warme dag kon ze misschien een uitzondering maken.

[Ice Thotas]

Terwijl hij in het frisse water stond te genieten, voelde hij opeens een harde duw in tegen zijn schouderbladen. Hij tuimelde voorover het water in. Het was onmogelijk om zijn val nog te stoppen.

Hij ging helemaal kopje onder en hij voeld zich tot op zijn ziel doorweekt. Gelukkig was hij een redelijke zwemmer. Hij draaide zich om in het water en keek wie de dader was. Hij zag dat er maar 1 nieuw aangekomen persoon was en dus vermoedde hij ook wie hem geduwd zou moeten hebben. Hij besloot er verder maar geen woorden aan vuil te maken en begon heen en weer te zwemmen.

[Aelnil Falogain]

Het water was heerlijk en Aelnil liep een stukje verder het water in. Vanaf de kant hoorde hij hoe Pepper onverstaanbare woorden naar hem schreeuwde. Hij gebaarde dat hij haar niet goed verstond en ze kwam dichterbij. Ze stond aan de kant, duidelijk vastbesloten het water niet aan te raken, daarom liep hij richting de kant, bukte en gooide een plens water in haar gezicht. Nu had ze gelijk antwoord op haar vraag 'Is het water lekker?' Hij keek haar lachend en met een vrolijk gezicht aan. Ze zou toch niet boos worden!

[Pepper Arathorn]

Opeens was haar gezicht nat!
Even leek het meisje boos te worden, maar opeens schoot ze in lachen uit. 'Ja oké, het water is lekker! Maar ik ga er niet in! Alleen mijn voeten misschien.'
Het elfje ging zitten en deed haar laarsjes uit. Langzaam deed ze haar voeten in het water. Oké het is best lekker.
Langzaam gingen haar ogen dicht. Genietend zat ze nu aan de oever. Heen en weer aan het bewegen met haar voeten. Vergat even dat ze op school was.
Langzaam gingen haar ogen weer open en zag ze dat de meesten heerlijk aan het baden waren in het water. Glimlachend keek Pepper naar Aelnil. Ik hoop dat niemand opeens in het hoofd haalt me in het water te trekken. Ik weet niet hoe diep het hier is...

[Aelnil Falogain]

Pepper werd zoals hij al verwachtte niet boos op hem. Ze gaf zelfs toe dat het water lekker was en stapte de rivier een klein eindje in. Deze mooie kans kon hij toch niet aan zich voor bij laten gaan?! Hij pakte haar hand en vloog een stukje de lucht in, haar mee nemend in zijn vlucht. Hij vloog tot ongeveer ander halve meter de lucht en liet haar boven het midden van de rivier los. Het meisje viel naar beneden en belande in het water. Aelnil schaterde van het lachen en bleef nog even boven haar in de lucht zwefen.

[Pepper Arathorn]

Wat gebeurd er nu?
Aelnil had Pepper's hand gepakt en nam haar mee de lucht in. 'Aelnil, nee! Ik kan niet.....' Verder kwam ze niet want Aelnil liet haar al los boven het midden van de rivier.
Het moment voordat het elfje het water in viel ging angstaanjagend traag. Pepper zag het water langzaam op zich afkomen en zag Aelnil lachend toe kijken. Het meisje gilde het uit zodat heel bumetrel het zou kunnen horen.
Eindelijk kwam ze met een klap in het water terecht. Haar hoofd deed pijn en langzaam kwam de duistere bodem op haar af. Zou dit mijn einde zijn? Uit alle macht probeerde ze nog omhoog te komen maar het licht van de lucht kwam niet dichterbij, maar werd alsmaar donkerder. Het meisje kreeg water in haar mond en verdween langzaam de diepte in.

[Aelnil Falogain]

Nog steeds lachend keek hij toe. Pepper had het uitgeschreeuwd toen ze viel en was nu al een tijdje onder water. Aelnil vermoedde dat het een grap was maar maakte zich toch wel een klein beetje zorgen. Het meisje kwam niet meer boven en het aantal luchtbelletjes dat opsteeg uit de diepte begon angstaanjagend snel te verminderen. Hij vroeg zich af wat hij nu zou moeten doen en besloot na nog een halve minuut wat te doen. Hij liet zich voorover vallen en dook het water in.

De wereld om hem heen veranderde van een zonnig paradijs in een donkere en groenachtige hel toen hij het lichaam van Pepper daar op de bodem zag liggen. Nou was hij zelf ook niet de beste zwemmer maar toch deed hij zijn uiterste best om haar te bereiken. Hij bewoog zijn armen en benen ietwat onhandig en het lukte hem uiteindelijk otch om haar te bereiken, zei het akelig langzaam. Toen hij haar lichaam had bereikt draaide hij haar om zodat hij in haar gezicht kon kijken en zag dat ze haar mond nog steeds in dezelfde schreeuw geopent had. Zijn maag kromp ineen en zo snel als hij kon trok hij haar mee naar het oppervlak.

De groenige wereld verdween weer en maakte weer plaats voor een lichte en aangename versie. De zonnestralen waren een welkome aanraking op zijn natte en bleke gezicht toen hij probeerde Pepper uit het water te hijzen. Hij trok haar op de kant en legde haar op haar rug, knielde naast haar neer en schreeuwde "HELP!! Iemand help!!" Hij barste in tranen uit en wist niet wat hij moest dan.

[Pepper Arathorn]

Pap, bent u het? dat kan niet..U was toch dood? Teninste moeder en ik dachten dat u dood was. Waar bent u al die tijd geweest? Wij hebben u zo gemist.
Pepper was in een mooie droom, totdat ze opeens iemand aanwezigheid voelde. Het meisje hoorde nog net vaage woorden. Langzaam kwam alles weer naar boven. Aelnil die haar mee de lucht in nam, haar boven de rivier liet vallen, Pepper die niet kon zwemmen, de duisternis, water in haar mond.
Kuchend kwam ze bij. Het elfje zag Aelnil in tranen en zij probeerde een glimlach te maken. Het lukte haar niet. Haar lichaam was onbestuurbaar, behalve haar ademhaling en haar ogen.
Haar ogen deed ze snel weer dicht. Het licht deed pijn. Langzaam viel ze weer in een vaste slaap. Duisternis weer om haar heen.
Terug naar haar vader...

[Indy Culnámo]

Er was weer vanalles gebeurd om Indy heen. Zo was ze nog alleen met Lea, zo was het opeens een zwemfeest geworden. Indy had zich verbaasd over de snelheid waarmee de myrofas zich vermenigvuldigden. Binnen een paar minuten waren het er...veel.
Verschillende myrofas gingen meteen zwemmen, anderen bleven liever aan de kant. Indy kreeg de behoefte ze allemaal in het water te plenzen.
Ook Elmay kwam, tot Indy's grote vreugde. Ze had ook niet anders verwacht van de sirene.
Indy dook en kwam vervolgens weer met een noodgang boven, een vloedgolf aan water ging richting Tia, die was nog droog en daar moest nog wat aan gedaan worden, vond Indy. Ze grijnsde naar haar, hopend dat het water goed aangekomen was.

Plotseling scheerde Aelnil over haar hoofd, met een gillende Pepper aan zich. Indy grijnsde, het meisje viel in het water. Indy grijnsde nog steeds, maar deze verstomde langzaam wanneer het luchtelfje niet boven kwam.

'Kan ze wel zwemmen?!' gilde ze toen maar. Alsof het afgesproken was schoot Aelnil plotseling weer het water in. Indy was te verstomd om actie te ondernemen.  
Aelnil kwam boven, het leek een eeuwigheid te duren, hij had Pepper vast en legde haar op de oever neer.

"HELP!! Iemand help!!"  Het was Aelnil, plotseling kwam het halfwolfje weer in beweging. Als een pijl die zijn veilige boog verliet schoot ze naar de oever om vervolgens in high speed naast Pepper en een inmiddels huilende Aelnil neer te vallen. Ze duwde Aelnil een stukje aan de kant, haar natte lange haar viel over het gezicht van Pepper.

'Kon ze niet zwemmen?!' vroeg ze half schreeuwend. De ogen van Pepper waren open geweest, maar nu sloot ze ze weer. 'Pepper, Pepsi, hier blijven! Luister naar me Peps, ik ben het, Indy...' Ze hing half over Pepper heen en duwde op haar maag.  
'Heeft ze net water uitgespuugd?!' vroeg ze aan Aelnil. Indy duwde door, water, vooral rivierwater, moest buiten het lichaam blijven. Indy hield haar hoofd boven die van Pepper, ze was er niet meer zeker van of ze ademde.

Indy raakte langzaam in paniek. Pepper's leven kon haar wel degelijk iets schelen, Pepper moest nog dingen van Indy te weten komen, en haar daarna uitkafferen. Het was Pepper's tijd nog niet!

[Aelnil Falogain]

Snikkend boog hij zich over haar lichaam heen. "Nee Pepper! Nee!" Hij wist niet wat te doen. Hij had bijna de neiging om haar in haar oren te screeuwen tot ze wakker zou worden. Uiteraard wist hij wel beter en liet behalve zijn gesnik niets anders meer horen. Niemand kwam hem te hulp. Het kon ook niet anders aangezien het nog geen halve munuut geleden was dat hij had geroepen. Dus schreeude hij nog een keer, harder dit keer "HELP DAN TOCH!!"

Tot zijn vreugde kwam Indy aan gesneld en ze duwde hem zachtjes bij Pepper weg. 'Kon ze niet zwemmen?!' "Wat?" Langzaam drongen haar woorden tot hem door. "Ik weet het niet.." Wacht eens even?! Ze kon niet zwemmen! Oh nee! Ik heb haar vermoord!! Hij keek naar Pepper, Ze lag met haar ogen gesloten op de grond en Indy was bezig met op haar buik drukken. Wat doet ze?! Wat heeft het voor zin "Indy wat doe je?! INDY!! Blijf van haar af!" Hij duwde haar weg bij Pepper en boog zich over het bewusteloze meisje heen.

"Pepper ga nou niet weg! Kom terug! Oh Pepper het spijt me zo!! Dit was echt niet mijn bedoeling!"

[Indy Culnámo]

Zachtjes duwde ze op Pepper's buik, tegelijkertijd keek ze naar Pepper's mond, of daar water uit kwam. Het kwam niet, en Indy was een heel klein beetje gerustgesteld. Als Pepper geen water meer binnen had zou het wel goed komen, hopelijk. Met haar hand wilde ze controleren of het meisje nog ademde toen Aelnil haar ineens aan de kant duwde.

'Wat doe- ?!' Indy was verbaasd en half boos. Maar kennelijk snapte Aelnil niet wat ze van plan was. Het halfwolfje pakte de jongen stevig vast en dwong hem met lichte dwang opzij te gaan.  'Aelnil, ik help haar, ga aan de kant, zo kan ze geen water ophoesten, ik beloof je, ik doe haar niets...' Indy klonk gerustellend maar dwingend. Ze vreesde voor Pepper's leven...

[Pepper Arathorn]

Pap, neem me mee. Ik wil weer bij je zijn! Helaas weigerde haar vader. ‘Nee Pepper, jij moet nog veel dingen doen en veel avonturen beleven. Het is je tijd nog niet…’

Pepper kuchte en proeste het overige water eruit. Snel ademend deed ze haar ogen open. De zon scheen in haar ogen en daarbij zag het elfje ook nog twee figuren bij haar. Pepper probeerde wat te zeggen maar haar keel deed pijn. Er kwam alleen wat gekerm uit.
Eindelijk kon ze weer een glimlach op haar gezicht toveren. Maar die verdween gauw weer toen ze Aelnil in paniek zag. Met een schorre en heese stem vroeg ze wat er gebeurd was. Tenminste het meisje probeerde wat te vragen. Het kwam eruit als ‘Wabt sis der glebeulrd?’
 
Pepper probeerde omhoog te komen. Maar haar armen werkten niet echt mee, net toen ze half omhoog zat viel ze weer terug. Hmmm dat gaat niet helemaal goed.
Het elfje keek Aelnil en Indy dankbaar aan. Ze wist dat hun haar leven hadden gered.
‘Jullie zijn wel geschrokken he?’ Pepper praatte alweer wat makkelijker. Langzaam kwam er een grijns op haar gezicht.

Opeens schoten de gebeurtenissen nog een keer voor haar ogen langs.
Een klein giletje kwam uit haar mond. Haar ogen weid open. Het leek net of ze het echt weer mee maakte. ‘HELP!’ Riep ze in paniek. Haar handen om haar hoofd geslagen voor bescherming.