[Illusionisme 1ejaar ]

[Ehriondah van Uncha]

De eerste praktijkles illusionisme was altijd een van de leukste, vond ze persoonlijk. De verrukking op de gezichten van degenen die willekeurig dingen in goud en zilver konden veranderen wilde ze voor geen goud of zilver missen. De spreuken waren geen kunst aan, maar daar ging het haar niet om. En ook de leerlingen niet. Het idee dat ze het konden was voor veel leerlingen al genoeg. Illusionisme was zo'n heerlijk onschuldig vak. In tegenstelling tot gevorderde wilsmagie. En dat vond ze af en toe heerlijk.
Vandaar dat ze in mooie letters op het bord schreef "Toios Agurp" En de veel misbruikte blokjes lagen alweer op de schoolbanken.

Vorige les had ze uitgebreid uitgelegd waar illusionisme allemaal wel niet goed voor was, en hoe het in zijn werk ging, dan was het nu tijd voor de kersverse leerlingetjes woord bij daad te voegen. Hoewel dat soms erg veel rommel opleverde....

[Ehriondah van Uncha]

Illusionisme, Jyna wist na de eerste lessen nog niet echt wat ze aan het vak had. Leuk, en misschien wel zinvol, maar dat moest ze nog bezien. In ieder geval leek dit een iets interessantere les te worden, want ze gingen dit keer daadwerkelijk wat doen. En niet alleen luisteren naar droge theorie. Toios Agurp. Het klonk nergens naar, maar dat deed helemaal niets van dat grieks. En ze had al ontdekt dat haar tongval wel erg ernstig was. Ze moest nog hard oefenen wilde ze een beetje mooi grieks of latijn kunnen, want dat laatste ging ook niet vlekkeloos.

Jyna pakte het blokje hout op. Wat ter wereld gingen ze precies doen?