[De sabotage Gna Gna ]

[Pomglio dy Baldo]

3 dagen na het openingsfeest

Pomglio liep door de gangen op weg naar de grote zaal, hij sleurde twee veel te grote emmers met zich mee. Hopelijk ziet niemand me hier, anders ben ik zwaar het pruimtabak* Eenmaal in de grote zaal aangekomen mengde hij het varkensvet door de boter Dit wordt lachen hij pakte een zwabber uit zijn tas en begon het goedje over de vloer heen te smeren. toen de hele zaal onder de gele smurrie zat, kroop hij achter een stoel en nu maar zien wie er uit gaat glijden

*of bestonde sigaren toen al?

[Davido Julio daCosta]

Davido kwam de Grote Zaal binnen en gleed keihard onderuit. Boos keek hij naar Pomglio die in een hoekje zat te lachen.

"Nou, mooi ben jij, zeg!" schreeuwde hij woedend terwijl hij de smurrie van zijn gewaad klopte. Toch kon hij er wel om lachen, en knielde naast de kleine kabouter neer, wachtend op het volgende slachtoffer...

[Pomglio dy Baldo]

"Dit gaat echt mooi worden" zei Pomglio tegen de voor hem onbekende elf die opeens naast hem kwam zitten. "Hopelijk komt er straks een leraar voorbij, dan kunnen we pas echt lachen" uit zijn tas diepte hij wat varkensblaasjes, gevuld met water op. "Misschien komt er zelfs wel een schoolhoofd voorbij" hij stopte de blaasjes in de zakken van zijn mantel "of die ene blinde elf, ik hoop niet dat Karta langskomt dan staan we hier straks te schrobben, daar heb ik dus echt geen zin in"

[Davido Julio daCosta]

"Jij hebt wel lef, weet je" zei Davido bewonderend.
"Jij heet toch Pomglio? Mijn naam is Davido. Vrienden worden?"

Davido voelde een zekere sympathie voor de kabouter. Hij kende hem al van Elementaire Magie, en wachtte daarom met spanning op de volgende les.
Hij keek in de richting van de deur, en twijfelde of hij dit wel wilde. Wat als hij van school gestuurd werd?
"Weet je zeker dat dit goed is om te doen?" vroeg hij aan de kabouter. "en wie is die Karta?"

[Pomglio dy Baldo]

"Tjonge jonge, je kan wel merken wie hier weer het brave elfje is he? Weet je echt niet wie Karta is? Karta is het hoofd van de wacht, daar heb ik al een paar keer rondgehangen, niet bepaalt mijn grootste hobby, maarja, je kan natuurlijk niet ongestraft leraren plagen." Toch wel een lollige elf, ookal ken ik hem niet "En wat voreg je nou nog meer? Oja, of dit wel goed was, natuurlijk is dit goed, perfect zelfs, door de combinatie van varkensvet en boter is het hier nu überglibberigst, wedden dat de eerste voorbijganger die niet zo goed oplet als jij deed, daar tegen de muur aankomt?" Zei Pomglio, wijzend op de muur aan de overkant van de zaal.

[Davido Julio daCosta]

Haha!!

Die kabouter was erg komisch. Maar wel een beetje overmoedig.
Toch kon Davido het niet laten om te blijven en keek hij naar de muur, die Pomglio aanwees. Dus Karta was de baas van de beveiliging, om het zo te zeggen? Gezellig. Volgens mij heb ik haar al eens gezien, dacht Davido. Een pittige tante.

[Raleana Wyliathel]

Raleana verveelde zich. Ietwat slaperig vloog ze door de gangen... Eigenlijk kon je het amper vliegen noemen. Haar vleugels hielden haar wel omhoog, maar haar lichaam hing er futloos onder. Toen ze echter een boos persoon hoorde hief ze haar hoofd op en spitste haar oren. Ze vloog in de richting van het geluid. Toen ze dacht dat er een leraar aankwam landde ze op de grond en rende verder.

Ze rende de grote zaal binnen en voelde hoe haar voeten de grip over de vloer verloren. Ze wapperde met haar vleugels en keek rond. Ze bukte en keek met haar wang bijna op de vloer over de grond. Het was glad! Iemand had dit glad gemaakt en als ze zich niet vergiste, dan was die persoon nog ergens in de buurt.

Ze spreidde haar vleugels volledig uit en vloog richting het plafon. Ze zag twee jongens zitten.

'De vloer is glad! Iemand is de boel aan het saboteren! Ik moet mevrouw Mortana erbij halen' riep ze overdreven onschuldig uit.

De jongens moesten wel weten dat ze hen gezien had, door haar roepen.

[Davido Julio daCosta]

Oh nee!! Daar had je het al!!

Davido keek angstig naar de luchtelf, die in de lucht hing en hen niet scheen te zien. Geirriteerd keek hij naar de kabouter.
"Slim plan hoor, Pomglio! Natuurlijk moet er weer net een luchtelf aankomen!"
Hij wist niets anders te doen dan vanuit zijn schuilplaats recht op het meisje af te rennen. Hij zou haar alleen nooit bereiken, want hij gleed uit en viel hard op zijn achtergrond.

Even bleef hij versuft liggen. Toen keek hij naar boven en zag de luchtelf nog steeds. Waarom ging ze niemand halen? Wat maakte het ook uit: hij sprong overeind en keek haar aan.

"Ehhm.. ik weet niet hoe je heet.. maar eh... nou ja, het is niet wat het lijkt!"

Vertwijfeld draaide hij wat aan zijn haar en gleed toen opnieuw uit.

[Iglio de Cappicio]

"Haha!!... is glad!!... mevrouw Mortana!!" Iglio hoorde dat hij dichterbij kwam. Hij hoorde iemand uitglijden. Hier zometeen de hoek om, nog een hoek om.... De grote zaal! Nogmaals gleed er iemand uit. Nog eens? Iglio vergrootte zijn snelheid tot een spurt. Hij moest zijn vleugels gebruiken in de hoeken om niet uit de bochten te vliegen.
Voor de grote zaal remde Iglio iets af om de situatie op te nemen. Helaas remde hij iets te weinig. Zijn voeten gingen door het spul op de vloer nog sneller als de rest. Iglio gleed onderuit, en door zijn vaart gleed hij nog een heel stuk door.
Toen hij doorkreeg in welke richting hij ging, schrok Iglio. Daar, in de zaal, stond die Davido! Oh nee! Iglio ramde Davido met zijn voeten, niet in de mogelijkheid iets te doen. Davido gleed een centimeter vooruit, waarna ook hij op de vloer kwam te liggen.
Iglio was nu in elk geval wel afgeremd. Hij werkte zich heel voorzichtig op zijn knieën, waarna hij opsteeg. Met zijn voeten op twee meter hoogte bekeek Iglio de situatie. Het zag er naar uit dat er een kabouter met problemen zich in deze zaal bevond. Na even zoeken werd dat vermoeden bevestigd. Wie anders?

@Davido: Ik heb even je laatste 'uitglijder' gebruikt.

[Ellerkonge]

Met een doffe dreun kwakte de deuren van de grote zaal tegen de muren. Met een bas als van een bazuin bulderde door de zaal: 'En wat is hier gaande, stelletje minne mieren?! Wie van jullie heeft die vloer besmeurd? En trek die grijns maar van je gezicht, want het lachen zal jullie zo dadelijk wel vergaan als een miezerige muskusrat bij de aanblik van brakke bunzing of een harige hermelijn. Raleana, jij bent een elf, jij kunt gaan. De twee heren blijven hier. Daar heb ik nog een heel zuur appeltje mee te schillen. Heren, ik verwacht een verklaring en wel direct. De ketter is beter af in de handen van de inquisitie dan jullie in mijn handen na het beschadingen van schooleigendom.'

[Tári Eléndil]

Afwezig liep Tári door de gangen. Ze had even niets te doen en verveelde zich vreselijk. Toen hoorde ze opeens een bulderende stem uit de grote zaal komen en tegen beter weten in spurtte ze erheen. Daar was in ieder geval wat te doen.
Zodra ze door de deuren de zaal in rende, ze nam niet eens de moeite om af te remmen, zag ze een verbazingwekkend tavereel. Twee eerstejaars, een Merifel en een Heracor, Raleana en een docent die vlogen en een boze Ellerkonge. Nog voordat ze alles goed zag begon haar wereld zich om te draaien doordat ook zij uitgleed over de gladde vloer. Snel bracht ze haar armen voor zich zodat ze de klap op kon vangen.
Ze herstelde zich weer en klopte het spul van haar gewaad. Toen ze zag dat een van de eerstejaars Pomlgio was, wist ze dat er penarie in de lucht hing. Letterlijk.

[Pomglio dy Baldo]

Pomglio had grote moeite zijn lach in te houden niet lachen, rustig blijven Dit zat goed fout. En die sukkel van een Davido ook, waarom moet hij nou weer zo nodig naar voren rennen. En een van die andere leerlingen ging natuurlijk Karta waarschuwen, dat was wel duidelijk plan B dan maar, ookal gaat dat me nog meer problemen bezorgen, ik heb het nu al verprutst, waarom moet die Ugly toch ook altijd weer erbij zijn als ik wat uithaal, die gast heeft echt de pik op me, maar nu serieus, plan B Pomglio pakte in een paar seconde de varkensblaasjes uit zijn zakken en gooide ze naar iedereen in de Grote Zaal, per ongeluk ook een naar het hoofd van Davido, nouja, had hij maar niet zo stom moeten zijn. Hij rende weg, hij wist niet waarheen, hij had de vorige avond met veel moeite punten van ganzeveren onder zijn schoenen geplakt, dat was maar goed ook nu maar hopen dat niemand me achterna komt.

[Luna da Sol]

Luna hoorde veel stemmen in de grote zaal. Ze liep er heen, misschien was er wel weer iets belangrijks aan de hand, een bespreking of zo... Je wist maar nooit. Ze was bijna bij de grote zaal. "Wat is hier aan de ha- Aaah!" Ze gleed uit, en landde hard met haar hoofd op de grond. Het duurde even voor ze bezefte dat ze op de grond lag. Met tranen in haar oghen kroop ze terug naar de drempel, op daar glibberend op te staan. Haar hele gewaad zat onder een soort glibberige smurrie. Haar hoofd bonsde nog na, wie zou nou zo'n troep maken in de zaal? Wat was daar nou grappig aan? Haar hoofd deed nog steeds zeer toen ze in de gang tegen de muur op de grond ging zitten met haar hoofd tussen haar knieën.


off: Kún je wel? beetje blinden laten uitglijden  :huh:  

[Garion Belzar]

Garion die net zijn ronde aan het lopen was,
hoorde wat er in de grote zaal gebeurde en zag ineens een kabouter op hem afkomen.
"Waar denken wij heen te gaan" zei hij tegen de kabouter.
Zonder op antwoordt de wachten pakte de kabouter bij zijn arm en nam hem mee terug naar de grote zaal.
Voordat hij de grote zal in liep zei hij "Lou".
Nadat gezegt te hebben liep hij de zaal in zonder uit te glijden.
Hij zei "Oke wie is hier zo geinig geweest om de vloer in te smeren met een glad goedje."

[Gustaf M. Vladistov]

Gefrustreerd liep Gustaf door de gang. Hij hoorde het lawaai in de verte steeds luider worden. Welke malloot verstoorde zijn rus-... werk?! Wie?! Hij zou erachter komen en dan zou die persoon nog niet jarig zijn! Dit was de druppel!

Het schoolhoofd had al een tijdje gewerkt aan een plan om dit soort dingen uit de school te bannen en als Erhiondah het er mee eens zou zijn, zou het vandaag nog ingevoerd worden. En die leerlingen zouden er van langs krijgen.

Wat zou hij ze graag zien creperen in de kerkers, of aan hun armen opgehangen zien. Een schandpaal aanschaffen, of het personeel laten maken leek hem geweldig. En natuurlijk zou er volop gebruik van gemaakt worden.

Toen hij de grote zaal in liep zag hij dat er al een aantal leraren waren. Hij fronste en keek rond.

‘Goed, wie gaat mij hier uitleggen wat er aan de hand is?’

[Karta Mortana]

Karta hoorde een luide bulderende stem door de gangen heen galmen. Dat moet Ellerkonge zijn dacht ze. Ze had al over hem gehoord. het scheen nogal een agressief persoon te zijn die hield van zijn leerlingen uit te schelden. ze zucht en murmelde tegen zichzelf:"Ik moet maar even pols hoogte nemen."

Ze kwam bij de zaal aan en over zag de schade de hele vloer zat onder de gele smurie, Waardoor de vloer hoogst waarschijnlijk spek glad was. Ook zag hij Ellerkonge daar met een woedend gezicht staan. Daarom ging ze naast Ellerkonge staan en zei ze op een botte, rustige toon die geen tegenspraak duldde: "onze leerlingen hier zijn geen, minne mieren, miezerige muskusrat, of enige ander benaming die u ze geeft of wil geve. dus als meneer zich nu even koest wil houden, zonder ook nog maar een kind hier uit te schelden in mijn bijzijn, dan kan ik mijn werk doen. aangezien het mijn werk is om dit soort akkefietjes op te lossen. u kunt gaan. "

daarna richtte ze zich tot de rest in de zaal: "Willen de gene die hier voor verantwoordelijk zijn even bij mij komen (Ze keek even streng naar Pomglio.), Dan mogen weer bezig gaan met waar ze mee bezig waren.

[Iglio de Cappicio]

Het werd voller, en voller.... Ellerkonge, Tári, Luna... Oei, dat deed vast zeer. Garion, Gustaf, Karta... Volgens mij ben ik niet meer nodig. Laat ik maar gaan. Iglio zei, net als Garion: "Lou". Vervolgens kon ook Iglio landen en doodkalm weglopen, wat hij dan ook deed. "In elk geval heb ik er niets mee te maken, ik was derde slachtoffer... Succes, Karta, ik ga mijn gewaad een beetje schoonmaken." Iglio verdween om de hoek.

[Gustaf M. Vladistov]

Gustaf keek fronsend naar Karta.

'Karta lieverd, ik denk dat ik dit beter even op kan lossen, ik heb nog een hele leuke verrassing. Kun jij Ehriondah even halen? Want helaas moet ik dit met haar overleggen.'

Hij keek naar de leerlingen in de zaal. Raleana zou het verzonnen kunnen hebben, hoewel haar streken meestal wat meer... onschuldig waren. Pomglio zou, omdat hij ook wegrende, waarschijnlijk het 'meesterbrein' achter dit kunnen zijn. Davido leek meer een slachtoffer of een handlanger. Welke van de twee was Gustaf nog onduidelijk.

'Gaat iemand me nog uitleggen wat er gebeurd is? Davido? Pomglio?! Desnoods Raleana?!'

[Pomglio dy Baldo]

dit gaat mis, plan B ook al mislukt, nouja, ik kan nog tot K doorgaan, waarom moeten er ook van die mislukte wachters op deze school zitten, snel iets bedenken "Meneer Gustav, ik weet wat hier gebeurt was, toen ik hier kwam aangelopen zag ik gelijk dat dit een glibberige boel was, toen ik Karta wou gaan waarschuwen en een emmer water halen, werd ik van achter vastgepakt door die elf daar" Pomglio wees naar Davido "hij propte me achter die stoel en zei dat ik stil moest zijn"

[Raleana Wyliathel]

'Oooh! Pomglio, we weten allemaal dat ik het was!'

Ze was bereid de schuld op zich te nemen, terwijl ze donders goed wist dat het Pomglio was.

Lea vond het namelijk haar schuld dat alle leraren hier nu binnen stonden. Als zij niet zo hard gepraat had, hadden de leraren niks gemerkt. Nu hoopte ze maar dat Pomglio mee zou spelen en zich niet beledigt ging voelen omdat zij 'met de eer zou gaan strijken'.

'En ik dwong Davido mij te helpen. Hij wilde niet, maar ik chanteerde hem. Het spijt me.'

Ze liet haar hoofd hangen en landde, op een nog steeds glad stuk, op de grond. Haar vleugels hielen haar overeind, hoewel je ze nauwelijks zag bewegen.

[Pomglio dy Baldo]

Pomglio kon wel juichen, maar dat zou wel erg verdacht zijn, wat was hij blij dat hij in Merifel zat. "Inderdaad, dat was waar ook, ik zag haar vliegen, dat was ik vergeten" Hij liep naar de stoel, waar zijn tas nog steeds achter stond, maar halverwege bedacht hij zich. "Ik wil wel helpen de zaal weer schoon te krijgen." Het zou toch wel erg flauw zijn om Lea nou ook nog de boel in haar eentje schoon te laten maken.

[Garion Belzar]

"nou de zaal hoeft niet meer schoongemaakt te worden dat heb ik net namelijk al met mijn spreuk gedaan" zei Garion
terwijl hij dacht wat een stomeling anders zouden we toch uitglijden.
"maar waarschijnlijk weet de heer Vladistov nog wel een passen de straf"
zei garion rustig in verband met het incident van eerst,
Dat hij woedend werdt op een dwerg zijn naam wist hij niet meer maar de dwerg was erg overstuur.
Gelukkig dat karta hem tot de orde riep anders was hij helemaal doorgedraaft.
nadat gezegt te hebben wachte hij op antwoord.

[Davido Julio daCosta]

Davido keek verbaasd van Pomglio naar Raleana naar Karta en toen naar de andere wachter. Dit was echt een hele moeilijke situatie.
Hij was teleurgesteld in Pomglio. Hij had gehoopt dat de kabouter zou toegeven dat hij het had gedaan en eerlijk zou zijn, maar nee.

Daarom besloot hij ook niet om hem te helpen en wees naar Pomglio. Hij wilde wat zeggen maar liet zijn hand weer zakken. Hij kon er beter niet teveel gedoe van maken, en maar gewoon afwachten wat er zou gaan gebeuren. Het had toch geen zin. Bovendien moest je niet kwaad met kwaad bestrijden, dus hij hield zijn mond. Hij keek dankbaar naar Raleana en besloot haar na afloop aan te spreken op haar dappere daad. En wat die Pomglio betrefte, die had een lesje nodig.

Hij zakte op zijn knieën voor de wachters en zei:
"Vergeef ons, beste wachters! Wij hebben de Grote Zaal alleen maar ondergesmeerd omdat wij slechts een grap in ons ondeugdelijke hoofd hadden! Het is nooit onze bedoeling geweest mensen of Myrofas persoonlijk te kwetsen of te beledigen. Ik geef toe dat ik heb meegewerkt aan de grap, omdat het me wel een leuk idee leek. Ik weet dat ik dom ben geweest.

Daarom vraag ik u om de rest te laten gaan, ik wil hun straf wel uitvoeren of volbrengen."

Waarom zei hij dit? Dat wilde hij helemaal niet! Maar ja, hij dacht aan de heldhaftigheid van Raleana en vond dat dit het minste was dat hij kon terugdoen.

[Karta Mortana]

Karta keek naar de jongenman die voor haar op die knieen viel. Arme jongen. Dacht ze. Ze wist namelijk zeker dat hier iets niet in de haak was. Angezien men gewoonlijk nooit toegaf als ze iets gedaan hadden wat niet mocht.

Ze keek naar gustaf, die net zei dat ze zelf het zou oplossen. Ze wou eerst niet toegeven, maar het woord "lieverd" gaf de doorslag. Ze keek naar de grond om haar rood wordende hoofdt te verbergen en zei: "Ik heb een beter idee. Laten we die drie daar allemaal maar even meenemen naar mijn kantoor, dan kunnen we daar wel veder zien wat we met ze doen."

[Gustaf M. Vladistov]

Gustaf keek afkeurend naar Davido.

'Raleana heeft al gezegd dat ze het gedaan heeft, waarom zou jij dan zeggen dat je het vrijwillig deed? Zij krijgt de straf, niet jij.'

Het schoolhoofd wist dat het meisje dit nooit gedaan zou hebben. Ten eerste had ze een totaal andere stijl en ten tweede was het nogal verdacht. Vooral omdat die Pomglio er ook was.

'Heb ik al verteld dat er nieuwe straffen zijn op Bumetrel?'

Hij zei het met een geamuseerd lachje. Ohw, wat had hij zich hier op verheugd. Jammer genoeg zouden er nog wat voorwerpen aangeschaft moeten worden voor dit plan, maar ze zouden vast wel kunnen improviseren. Ook moest hij dit officieel nog overleggen met Ehriondah, maar alvast initiatief nemen kon geen kwaad, toch? Ehriondah zou het vast wel goedkeuren!

'Zo kan ik bijvoorbeeld iemand aan zijn polsen aan het plafon laten hangen voor... Zo'n twee a drie weken. Zelfs voor luchtelfen kan dit effectief zijn, omdat ook vleugels niet eeuwig kunnen bewegen. Of zweepslagen, ook effectief. Wat vinden jullie? Zal ik optie één of twee gebruiken om Raleana dit af te leren?'

Hij was benieuwd hoe de rest zou reageren op dat.