[Koekjes en huiswerk ]

[Evina Meradon]

Vanavond was  het zover. Twee leerlingen die huiswerk bij haar kwamen maken. De mentor had thee en vruchtensap en heerlijke koekjes als tussendoortje klaargezet. Ook was het bureau leeg zodat haar leerlingen de ruimte hadden. Huiswerk maken bij de  mentor was zo slecht nog niet.

Evina pakte nog wat potjes inkt en veren voor de leerlingen. Misschien vergaten ze die wel.
De mentor mentor bekeek  haar bureau en was tevreden. Naybi en Siger mochten wat haar  betrof nu wel komen.
In de tussentijd pakte de faun nog wat verslagen die nagekeken moesten worden. Je kon het beschouwen als haar huiswerk.

[Siger Aethelwulf]

Het was de bewuste avond. Gisteren moest hij onverwachts bij de mentor komen, en die had het over zijn punten en over de wijze waarop hij studeerde. Vandaag wou diezelfde mentor eens dat ze bij haar studeerden, waarschijnlijk om hun studiemanieren te evalueren. siger vond het erg onnuttig, maar als het nodig was, dan ging hij. Misschien kon hij tegen alle verwachtingen in toch nog iets opsteken.

Iets te laat, de les was uitgelopen, klonk er geklop op de deur van het mentorkantoor. Toen hij binnen mocht, met al zijn spullen in zijn handen, stond hij voor het eerste probleem. Zijn handen waren veel te vol, en hij had geen plek meer over om de deur open te doen. Er lag een stapeltje boeken, filosofie en Latijn en magische plantkunde, in zijn handen maar daarboven een onstabiel stapeltje veren, inktpotten, perkament en andere benodigdheden. Hij had nog net de mogelijkheid om zijn hand tot een vuist samen te trekken, en met behulp van zijn hele lichaam op de deur te kloppen. Hij klopte nogmaals op de deur, en hopelijk deed ze zelf de deur open. En anders moest hij Er iets op vinden. En natuurlijk kwam het niet in hem op om even alles op de grond te leggen...

[Naybi Xestis]

Daar was ze dan hoor. Ze kwam netjes opdraven als haar mentor haar sommeerde met een briefje. Zo was ze, gehoorzaam... en lui. Onder luid gekreun had ze al haar zooi van onder haar bed en overal vandaan geplukt en in een doek gevouwen. Ze wist niet eens dat ze zoveel boeken en studiemateriaal had. Sommige dingen - wist ze zeker - had ze nog nooit eerder gezien.

Met de punten van de doek bij elkaar gehouden en haar grote 'zak' over de schouder sjokte ze met duizend kilo lood in haar schoenen door de gangen. Als ze er het type voor was geweest had ze zachtjes hardop gemopperd, maar dat deed ze niet, dus mopperde ze zachtjes in haar hoofd.

En dan zat ze daar zeker straks, bij haar leraar, alleen in haar kantoor. En dan? Ging de ander dan de hele tijd op haar vingers kijken? Naybi werd al doodzenuwachtig als ze er aan dacht.

Toen ze de hoek om kwam bleef ze echter stokstijf staan, ze herkende de fee die onhandigerwijs de deur open probeerde te krijgen. Wat deed Siger hier? Dat was wel de laatste die ze hoopte te zien. Siger keek op naar haar - of in ieder geval dat dacht ze - en ze had tegen hem ook net gedaan alsof ze goede cijfers haalde. Als hij haar zag, dan... dan zag hij dat ze had gelogen, en wat erger was, dan keek hij vast niet meer naar haar op. Ze trok zich snel terug tot ze uit het zicht was en hoopte dat de ander haar niet had gezien. Wat moest ze nu?

[Evina Meradon]

'Binnen.' Toen er na een paar seconden nog niemand was binnen gekomen besloot de faun de deur te openen. Als het een grap was kon de gene wat strafwerk verwachten.
Ze opende de deur en zag Siger, gelukkig was hij hier voor de afspraak.

'Siger kom binnen. Leg je boeken maar aan de rechterkant van het bureau en neem daar ook plaats.' Ze liet de jongen door en keek even de gang in. Nog geen Naybi, ze hoopte maar dat het meisje nog kwam. Anders zou ze haar kansen verpesten.

De mentor sloot de deur en gaf weer aandacht aan haar leerling. 'Wil je vruchtensap of thee?'  Zelf had ze erg zin in thee, dat werd dus sowieso ingeschonken.

'Nou maak je huiswerk maar zoals je gewend bent. Als er vragen zijn dan hoor ik het wel.' Zelf nam de mentor ook plaats aan haar bureau, al gebruikte ze die niet. Nee zij was ontspannend bezig aan een schets van kinder faunen. Wat had ze nog graag kinderen gewild.. De faun schudde even lichtjes haar hoofd en schetste verder.

[Siger Aethelwulf]

Ah, daar ging eindelijk de deur open. Toch opgelucht ging hij naar binnen, en legde snel de hele stapel op het bureau. Het schrijfgerei bovenaan dreigde even te vallen, maar besloot voor een keer Siger te sparen en bleef toch liggen. Phoew. Hij zette zich neer op de daarvoor voorziene stoel, en ordende alles. Boeken op een stapeltje. Het minst leuke bovenaan en het leukste onderaan. Daarna veren en grafiet, dat bovenaan zijn werkplekje gelegd werd. Inktpotje in de rechterhoek. Perkamentstapeltje in het midden. De enkele benodigdheden werden netjes aan de zijkanten weggewerkd. En zo had hij een nette werkomgeving.

Hij moest alleen een plaatsje zien te vinden voor het drinken. Het werd natuurlijk thee, met dit koude weer. Hij liet het met een beleefde alstublieft weten aan de mentor. Maar hij had nog altijd geen plaatsje. Of toch... de linkerbovenhoek van zijn werkplek, perfect! Het studeren kon beginnen. Latijn, het stomste, eerst. Want dan was het des te leuker om aan magische plantkunde te beginnen.

Even kijken, wat moesten ze doen? Geef bij elke naamval twee woorden die je volgens die naamval verbuigt in het enkelvoud en in het meervoud. Het moeten allemaal verschillende zelfstandige naamwoorden zijn. Dit was het makkelijkste dat hij de laatste maand gehad had.

``Mijn huiswerk Latijn valt vandaag nog mee. Het is enkel vanbuiten leren. Maar ik heb vooral last met de werkwoorden. Misschien als ik wat tijd over heb dat je me kunt helpen met de werkwoorden wat uit te leggen?``

[Naybi Xestis]

Na een hevige interne discussie stapte Naybi dan ook maar op de deur af om aan te kloppen. Ze móést wel, ze had geen idee wat de mentor zou doen als ze niet kwam opdagen, maar het zou vast bestaan uit twee woorden die iets te maken hadden met zitten en blijven.

Goed dan, onhandig en met een paar vingers opende ze de deur toen ze binnen hoorde dat haar kloppen was gehoord[1].

Ze stapte het kantoor binnen waarna ze ietsjes harder dan nodig - het was niet expres! - haar plunjezak op de grond 'zette'. (Wat er echt gebeurde was dat ze de zak van haar schouders zwaaide en toen uit haar handen liet glippen wat resulteerde in een harde bonk).

Nadat ze de deur had gesloten draaide ze zich met een rood hoofd om naar haar mentor. "Goedenavond vrouwe Meradon". mompelde ze ter begroeting.

Ze verwachtte niet dat er iets kapot was aan haar schrijfgerei, dat stond helemaal bovenop en kon nog wel tegen een stootje. Ze raapte haar 'zak' maar weer op. Al haar studiematerialen zouden er nu helemaal wel als een bende uitzien.

1.	GM met toestemming???

[Evina Meradon]

'Het is 'Misschien als ik wat tijd over heb dat u me kunt helpen', niet je.' Kom zeg ze was geen medeleerling waar hij huiswerk mee maakte.
'Maar als er tijd over is wil ik je daar wel bij helpen.' Misschien moest ze hem ook wel helpen met de etiquette.

'Binnen,' het zou vast Naybi zijn. Even schrok de mentor op van de zak die op de grond viel. 'Goedenavond Naybi, heb je soms wat hulp nodig?' Doelend op de zak met boeken.
Zo niet. 'Je mag plaats nemen naast Siger en de andere helft van het bureau gebruiken. Jullie kennen elkaar vast al wel.' Ze zaten bij elkaar in de klas dus herkennen zouden ze in ieder geval. 'Naybi wil je wat thee of vruchtensap?'

[Siger Aethelwulf]

Daar had hij steed sproblemen mee. Met de U en je. Hij zij altijd het verkeerde, en zei altijd onbewust je tegen hoge personen. Dan werden die natuurlijk boos, of chagrijnig, wat niet bevorderlijk was voor zijn reputatie. Hij wou graag een reputatie als beleefde jongen, niet als brutale vlegel.

''Het spijt me mevrouw, ik vergis me daar vaak in. Het zal niet weer gebeuren. Maar toch bedankt voor de misschien toekomstige hulp.''

Ondertussen was er een oude bekende bij komen zitten. Naybi, waarmee hij eens een namiddag buiten was geweest. Een van de weinige momenten van vrije tijd. Het was leuk, misschien moesten ze het nog eens doen.  Hij vroeg zich niet meteen af wat ze hier deed, waarschijnlijk had ze dezelfde problemen als hem.

''Hallo. Moest je ook komen studeren?''

Ondertussen was hij al begonnen met de eerste twee naamvallen, de nominatief en accusatief. Zo schreef hij zorgvuldig 4 verschillende woorden neer die hij verboog. Het ging goed tot nu toe.

[Naybi Xestis]

"Thee alstublieft mevrouw" mompelde ze terwijl ze haar tas op het bureau zwaaide. Terwijl ze absoluut niet luisterde naar het gesprek tussen Siger en haar mentor vouwde ze de punten uit en zag de grote stapel ongeordende zooi. Ze trok er een stuk verkreukeld stuk perkament waar een belangrijke theorie op stond en ze viste ergens haar wasbordje vandaan waar nog een tekening op stond van een kip.

Ze hoopte dat niemand het zag en grabbelde tussen haar spullen naar een lijst met vragen die ze had gekregen afgelopen lessen, dat zou vast ergens bovenop liggen. Ah, daar.

Oke, vraag 1. Saai. Ze probeerde niet te staren naar de woorden van de vraag voor haar, maar de letters begonnen een vrolijke reidans. Naybi schudde haar hoofd.
Dan eerst maar de kip verwijderen. Met de achterkant van haar stylus drukte ze de was weer plat. Zo klaar. Oja, de vraag. Ze staarde haar schriftelijke kwelgeest weer aan en begon na een hele diepe zucht aan een antwoord.

[Evina Meradon]

Hij vergiste zich in u en je? Hmm nee ze besloot er geen aandacht aan te besteden. De etiquette docent zou er vast wel wat aan doen.

De faun stond op en schonk nog een beker thee in, dit keer voor de phaosfee. De beker werd neergezet voor het meisje. 'Begin maar met je huiswerk zoals je normaal ook altijd doet. De mentor nam ook weer plaats en pakte haar schets van het bureau. Ze zou af en toe een oog op ze werpen, staren daar werd ze zelf ook gek van.

Na een halfuurtje hadden de kinderen wel een koekje verdient. 'Lusten jullie wat lekkers?' De schaal met koekjes werd uit een kast gehaald en ging rond. 'En hoever zijn jullie al met het huiswerk? Lopen jullie tegen problemen op?' Siger mocht eerst spreken, daarna gaf Evina het woord aan Naybi.

[Siger Aethelwulf]

Het huiswerk Latijn vlotte snel. Woorden werden ingevuld en vervoegd bij de genitief, datief, ablatief en vocatief. Hij keek nog eens snel na, en zag geen fout. Blijkbaar wou Naybi niet praten, of zou ze beschaamd zijn? Of zou ze druk bezig zijn? Hij nam drie minuutjes pauze, die hij gebruikte om even naar Naybi te kijken en om zijn boeken filosofie te nemen. Naybi bleek niet veel zin te hebben in huiswerk. Wou ze niet doorgaan naar het volgende jaar?

Voor filosofie moesten ze een stukje Plato lezen, en de tekst analyseren met een paar topische vragen. Wat vind je er zelf van? Ben je het met hem eens? Wat kan er beter? Vind je de schrijfstijl mooi? Waarover gaat het eigenlijk?...

Hij begon te lezen. Het was een moeilijke tekst, want filosofen hadden de neiging om de moeilijkste zinsconstructies te gebruiken. Elke zin moest dus geanalyseerd worden, enkel om hem te begrijpen. Net toen hij aan de eerste vraag wou beginnen, kregen ze een koekje!

"Oh, dank u mevrouw! Dit krijgen we niet elke avond!"

Hij liet het hem smaken, omdat hij eerst niet doorhad dat hij eerst moest spreken. Maar omdat de mentor naar hem bleef kijken, begon hij het door te hebben.

"Oh, ik denk dat ik de helft al heb gedaan. Latijn ging goed, en is gedaan. Nu heb ik net deze tekst gelezen, en moet ik de vragen invullen. Daarna moet ik nog wat planten beschrijven en classificeren. Het is nog gemakkelijk vandaag, maar toch moeilijk genoeg om er even bij na te denken. Maar het gaat."

[Naybi Xestis]

Ze was echt midden in een moeilijke gedachte toen ze werd opgeschrikt door haar mentor die vroeg of ze een koekje wilde.

Brr, brr, brr... Naybi kreeg opnieuw de ontzettende kriebels van haar mentor. Koekjes en thee en gezellig huiswerkmaken....brr. Huiswerk maken was helemaal niet gezellig! Koekjes waren wel lekker maar huiswerk verdiende dat niet!

Maar toch, koekjes waren lekker.

"Bedankt mevrouw". Bromde Naybi terwijl ze een hoekje van het koekje afbeet[1]. Ze wilde zich weer in haar huiswerk storten, maar nu moest ze ook nog Siger zijn verhaal aanhoren. Naybi kon zich slecht concentreren als het niet doodstil was, dus met een zucht legde ze haar stylus neer. Misschien mocht ze ook niet klagen, ze had inmiddels wel al van twee vakken haar huiswerk af, en dat was wellicht een nieuw record.

Toen het haar beurt was keek ze haar lerares/mentor even aan. "Nee hoor mevrouw, geen problemen, het gaat wel goed."

En het ging warempel waar ook wel goed, als iedereen nu zijn mond zou houden...

1.	Of zijn ze rond, dan kan het niet

[Evina Meradon]

'Een mooie prestatie Siger.' Hij had de helft al af, dat was behoorlijk wat. 'Ga vooral zo door.'
Naybi had minder huiswerk gemaakt in de zelfde tijd. 'Naybi jij mag nog wel iets meer je best doen.' Meer commentaar kregen ze niet. 'Neem allebei nog maar een koekje en ga dan maar weer vlug aan het werk.' Zelf begon ze ook weer vlug aan haar schets.

Ze liet de leerlingen weer een halfuur huiswerk maken. 'Zo dit is denk wel genoeg voor vanavond. Jullie hebben beiden goed gewerkt.' Ze hadden tenminste iets gedaan. 'Zijn jullie het tweede halfuur nog tegen problemen aangelopen?' Net als de eerste keer mocht Siger beginnen.

[1]

1.	Siger: latijn=nederlands (en niet latijn, dus naamvallen enzo krijgen ze niet)

[Siger Aethelwulf]

Naybi bleek echt niet goed gezind te zijn. Ze bromde en zuchtte, en hij wou enkel iets zeggen. Nou, zijn humeur zou ze niet verpesten. Hij wist niet dat ze zo niet haar best deed voor school. Het was niet een kans dat iedereen kreeg, dus ze moest het met beide handen grijpen. Maar in plaats daarvan was ze geirriteerd door huiswerk.

Na een tweede koekje genomen te hebben - njam njam - ging hij verder. Hij vulde snel de vragen in van filosofie, en hoopte maar dat ze goed waren. Nu hij ze eens opnieuw las, leken ze wel goed te zijn. Ze beantwoorden goed de vragen, en hadden inhoud. De twee belangrijke pijlers van filosofie, of toch antwoorden over filosofie.

Daarna het laatste en leukste vak, magische biologie. Daarbij moest je een plant tekenen, die echt bestond, en hem beschrijven tot in het detail met behulp van enkele opgegeven onderwerpen. Hij zat in Socophon, dus het tekenen ging goed. Ook het beschrijven vlotte snel, en hij was vijf minuten te vroeg klaar. Hij deed dan maar even alsof hij nog bezig was, omdat hij gelijktijdig met Naybi wou vertrekken. Hij wou toch eens vragen wat er met haar scheelde. En toen beeindigde de mentor hun studietijd.

''Nee, het ging goed. Heel goed zelfs, het is allemaal af. Maar eh.. Zou ik nog een koekje mogen?''