'U hoeft zich niet te verontschuldigen,' zei Rhiakath en zijn schouders zakten naar beneden nu hij merkte dat de spanning uit de lucht was. Hij ging op een houten krukje zitten
[1] en leek jaren ouder dan de onvermoeibare weerwolf die de hele dag van hot naar her rende om duizend-en-een dingen te regelen. 'Als het niet te veel moeite is,' gaf hij antwoord op haar aanbod.
'Ik zou graag wat meer vertellen over de vader. Als u dat niet erg vindt.' Toen Rylin geen bezwaar maakte ging de weerwolf verder. 'Hij had twee grote gevaren. Hij was impulsief en hij was belust op macht, pijn en genot. Door mijn Avesoete te verkrachten kwam hij in het huwelijk met haar terecht. Vervolgens probeerde hij hetzelfde bij de kroonprinses van Hazdor en toen dit niet lukte heeft hij haar vermoord. De vader heeft Avesoetes leven verwoest en haar gedood, hij mag niet ook haar nageslacht vernietigen met zijn bloed.'
Rhiakath schraapte zijn keel en keek de fee nadrukkelijk aan. 'Ik neem aan dat u de jongen leert hoe hij met dieren en vrouwen hoort om te gaan. Hoe een man zijn dieren behandelt laat zien wie hij werkelijk is. Wat dat betreft had hij misschien geen betere plaats kunnen krijgen dan hier bij u.' Hij glimlachte even omdat Balthasar het ongetwijfeld geen prettig idee had gevonden dat zijn zoon opgroeide tussen de honden en varkens. Wat dat betreft paste deze opvoeding veel beter bij Avesoete die veel dichter bij de natuur had gestaan.
'Weet de jongen wie zijn ouders zijn? Weet hij iets van zijn achtergrond?' Rhiakath aarzelde even en zei toen: 'U heeft belangeloos de jongen opgevoed toen zijn familie dit niet kon. Is er iets dat ik, dat wij kunnen doen? Om u nu te ondersteunen of u schadeloos te stellen voor wat u al heeft gedaan. Ik ben geen rijk man, maar ik heb geld. En mijn vrouw en ik, ons gezin, we zijn..' De woorden van de weerwolf stierven weg totdat hij stil wachtte op het antwoord van de vrouw. Hij wist niet hoe hij kon zeggen wat hij wilde.