[Mijn zusters zoon ]

[Rhiakath Vanitis Gevaudan Worrseyu]

Het was een donkere zondagavond die slechts af en toe verlicht werd door een klein maantje wanneer het wolkendek zich even opende. Het avondeten was geweest en over het terrein liep het hoofd van de huishouding. Het was niet ongewoon dat de weerwolf Rhiakath in de buurt van de stallen was te vinden. Vanuit zijn functie kwam hij op bijna alle plaatsen in het kasteel. Maar zijn komende bezoek had niets te maken met zijn werk.

Rhiakath stapte om een grote plas heen en arriveerde bij de stallen. De geuren van dieren, voer en uitwerpselen vermengden zich met die van stro en leer. Het rook hier beter dan in menig geparfumeerd adellijk kwartier. Hij trok een zijdeurtje open en stapte naar binnen. De staljongen zag hem en Rhiakath groette hem vriendelijk maar kort. 'Is de vrouwe hier?' vroeg hij en de jongen gebaarde naar achteren.

Hij vond haar inderdaad ongeveer waar de knecht hem had gewezen. Na een korte begroeting hield Rhiakath even stil. Hij controleerde met zijn neus wat hij met zijn oren al had geconstateerd: er was niemand in de buurt. 'Vergeef me de vrijheid, maar er is iets wat ik moet weten. Voor mijn zusje, Avesoete.. stierf,' begon hij en keek de fee doordringend aan. 'Voor ze stief, had ze een zoon gekregen. Een kruisling.'

Van het monster dat haar had verkracht en haar uiteindelijk de dood had ingejaagd. Rhiakath had bewust gewacht tot volle maan was geweest voor hij dit gevoelige gesprek zou hebben. 'Soe stief. Balthasar stierf. Junior is nooit gevonden. U was op Ypsilon en nu bent u hier. Zonder man. Met een kind dat ongeveer even oud is als Junior. Het ziet er uit als een half nachtelfje.' Rhiakath ademde zwaar en keek Rylin strak aan.

'Is de jongen Avesoetes kind?' vroeg hij zachtjes.

[Rylin Amerly]

Rylin was net even rustig een brief aan haar ouders aan het schrijven toen Rhiakath binnen kwam. Ze had het deze dag druk gehad en had een uur geleden met moeite Junior in bed gekregen. Dus eigenlijk had de stalvrouwe helemaal geen zin in bezoek. Maar het tijdstip en de sfeer die de weerwolf had meegebracht. Bracht haar op andere gedachte.

Rylin begroette de man vriendelijk terug en luisterde naar zijn zegje.
Het ging over Junior. Rylin had dit zeker verwacht, maar acht jaar later pas vragen om Junior? Natuurlijk was Rhiakath een tijdje afwezig geweest. Maar de weerwolf was al weer een tijd actief op Bumetrel dus waarom kwam hij nu pas langs?
'Ja, Junior is bij mij.' Daar ging ze niet over liegen. 'Hij ligt net een uur te slapen.' Rylin zou het dan ook prettig vinden als de wolf het kind zou laten slapen. Als hij toch aanstalten zou gaan maken dan zou ze hem tegen houden.
'Mag ik vragen waarom u nu pas komt? Hij is inmiddels al acht.' Een licht verwijt kon ze niet verbergen. Ze vond het niet eerlijk tegenover haar zoon.

[Rhiakath Vanitis Gevaudan Worrseyu]

Het was prima dat de jongen sliep. Dan werden ze in ieder geval niet gestoord in hun gesprek. Rhiakath zuchtte even bij het verwijt van de vrouw. Hoewel het misschien niet helemaal terecht was, begreep de weerwolf wel waar het vandaan kwam. Ze had jarenlang in haar eentje voor het kind van een ander gezorgd, zonder hulp te krijgen van de familie.

'Na Ypsilon moesten we vluchten. We hebben een tijd op verschillende plekken gezeten voor we weer op Bumetrel kwamen.' De eerste jaren had hij sowieso gemist. 'Ik heb gezien wat die monsters hebben gedaan met Soe.' En Linwë, maar in plaats daarvan zei hij: '..en anderen. Ik dacht dat ze de jongen hadden gedood. Ook later heb ik niemand meer over hem gehoord.'

Rhiakath wreef over zijn kin en aarzelde. Hij was niet gewend zichzelf zo bloot te geven, maar deze vrouw had wel jarenlang de zorg voor zijn neefje op zich genomen. 'Een maand of drie, vier geleden vermoedde ik het. Hij heeft trekken van zijn vader.' Rhiakath grimaste. 'Maar hij is ook Avesoetes kind en ze hield van hem, ondanks.. Ondanks..'

De weerwolf schraapte grommend zijn keel. 'U weet van zijn vader? Waarom ze getrouwd zijn destijds?'

[Rylin Amerly]

'Sorry, u heeft natuurlijk veel mee gemaakt. En ik vind het vreselijk voor u. En ik begrijp waarom u niet eerder bent gekomen. Ik liet mij iets te veel gaan.' Normaal was ze niet zo, maar Junior begon steeds meer te vragen om een vader figuur en dan maakte haar soms gek.

Rylin knikte. 'Hij heeft zeker trekken van zijn vader. Maar ik zie ook een kant die niet nachtelf is.' En die kant probeerde Rylin, zoveel als mogelijk was, aantemoedigen.

'Ik heb verhalen gehoord.' De ene erger dan de ander. En ze hoopte eigenlijk dat geen van alle waar was.
'Wilt u wat te drinken?' Ze was het helemaal vergeten te vragen.

[Rhiakath Vanitis Gevaudan Worrseyu]

'U hoeft zich niet te verontschuldigen,' zei Rhiakath en zijn schouders zakten naar beneden nu hij merkte dat de spanning uit de lucht was. Hij ging op een houten krukje zitten[1] en leek jaren ouder dan de onvermoeibare weerwolf die de hele dag van hot naar her rende om duizend-en-een dingen te regelen. 'Als het niet te veel moeite is,' gaf hij antwoord op haar aanbod.

'Ik zou graag wat meer vertellen over de vader. Als u dat niet erg vindt.' Toen Rylin geen bezwaar maakte ging de weerwolf verder. 'Hij had twee grote gevaren. Hij was impulsief en hij was belust op macht, pijn en genot. Door mijn Avesoete te verkrachten kwam hij in het huwelijk met haar terecht. Vervolgens probeerde hij hetzelfde bij de kroonprinses van Hazdor en toen dit niet lukte heeft hij haar vermoord. De vader heeft Avesoetes leven verwoest en haar gedood, hij mag niet ook haar nageslacht vernietigen met zijn bloed.'

Rhiakath schraapte zijn keel en keek de fee nadrukkelijk aan. 'Ik neem aan dat u de jongen leert hoe hij met dieren en vrouwen hoort om te gaan. Hoe een man zijn dieren behandelt laat zien wie hij werkelijk is. Wat dat betreft had hij misschien geen betere plaats kunnen krijgen dan hier bij u.' Hij glimlachte even omdat Balthasar het ongetwijfeld geen prettig idee had gevonden dat zijn zoon opgroeide tussen de honden en varkens. Wat dat betreft paste deze opvoeding veel beter bij Avesoete die veel dichter bij de natuur had gestaan.

'Weet de jongen wie zijn ouders zijn? Weet hij iets van zijn achtergrond?' Rhiakath aarzelde even en zei toen: 'U heeft belangeloos de jongen opgevoed toen zijn familie dit niet kon. Is er iets dat ik, dat wij kunnen doen? Om u nu te ondersteunen of u schadeloos te stellen voor wat u al heeft gedaan. Ik ben geen rijk man, maar ik heb geld. En mijn vrouw en ik, ons gezin, we zijn..' De woorden van de weerwolf stierven weg totdat hij stil wachtte op het antwoord van de vrouw. Hij wist niet hoe hij kon zeggen wat hij wilde.

1.	Ik weet niet of ze in de stal of in een kantoortje zit, maar ik kan me voorstellen dat in beide wel een houten krukje staat ;-)

[Rylin Amerly]

Rylin stond op om een drankje te regelen voor de weerwolf en nam zelf een wijntje. Dat kon ze wel gebruiken.

Rylin gaf aan dat de man zijn verhaal mocht doen. Ze hoopte vurig dat het een van de minst erge verhalen was, die ze had gehoord.
Verkracht. Een van de ergste dingen die een vrouw kon overkomen. Avesoete was nog jong geweest, ze had zich niet kunnen verweren tegen een grote nachtelf. En dat die nachtelf dan hetzelfde wilde doen bij een ander meisje. En haar vermoorden?
Rylin kon niet voorkomen dat ze een traantje weg moest pikken. Ze kon het zich niet voorstellen hoe beide meisjes zich gevoeld moesten hebben.
'Junior mag dit niet te weten komen.' Als hij hoorde wat zijn vader gedaan zou hebben.

'Hij houd van de dieren en helpt mij graag met verzorgen ervan. En mij heeft hij nog nooit beledigd. Natuurlijk wat geklaag van een acht jarige maar dat hoort erbij.' In dat opzicht was niks van een nachtelf zichtbaar. Maar hij was nog kind.

'Hij denkt dat ik zijn moeder ben. Dat is er zo ingegroeid. Verder weet hij niks van zijn achtergrond. Maar ik ben bang voor later. Hij heeft nu al vragen die ik niet kan beantwoorden. Dat zullen er later alleen maar meer worden.' En ze kon niet blijven liegen. Dat verdiende hij niet.

'Ik hoef niks van u. Junior is een geluk in mijn leven. Maar Junior heeft een vaderfiguur nodig. Iemand die hem de mannen dingen leert. Misschien wilt u?' Rhikath was toch en soort oom van de jongen.

[Rhiakath Vanitis Gevaudan Worrseyu]

'We hoeven het kind nu niet te belasten met de nalatenschap van zijn vader,' beaamde Rhiakath. Er zou een moment komen waarop de jongen het misschien te horen moest krijgen, maar dat was nu niet het geval. Misschien zou hij het wel helemaal nooit hoeven weten, al verwachtte Rhiakath dat hij er vanzelf een keer mee geconfronteerd zou worden. Daarvoor had zijn vader een te centrale rol gespeeld in de recente geschiedenis van Ypsilon. 'Maar ik zou hem wel het erfgoed van Soe willen tonen.'

'Ik denk dat het goed zou zijn als hij een vaderfiguur heeft. Maar dat zal wel betekenen dat men al snel zal uitvogelen wie hij is. Ik kon het nu al bedenken en ik ben bij lange na niet de slimste die hier rondloopt.' Iemand zou zich realiseren dat hij de zoon was van de idioot die er voor had gezorgd dat Ypsilon was aangevallen. Hij zou de halfbloed van een moordenaar en verkrachter zijn. 'Misschien moeten we hem een deel van de waarheid vertellen. Dat hij een nachtelfvader en een weerwolfmoeder heeft, maar dat ze dood zijn. We kunnen moeilijk volhouden dat u de moeder bent, op een bepaald punt zal hij zich gaan afvragen waar zijn vleugels zijn.'

Rhiakath glimlachte even. 'En hij zou de zoon van Linwë en mij kunnen zijn, maar dan is het natuurlijk raar dat hij niet bij zijn broertjes en zusjes woont maar bij u. Als u dat wilt zal ik hem als zijn oom leren Latafika spelen en strikken zetten en armworstelen. En als hij nachtelfvragen heeft zal Linwë hem vast willen helpen als zijn tante. Dat wil ik wel doen voor Soe. En dan laten we in het ongewisse wat er met zijn ouders is gebeurd en wat zijn vader heeft gedaan totdat hij er mee geconfronteerd wordt of er klaar voor is.'

Hij haalde even zijn schouders op. 'Maar het is nu uw kind dus het is aan u hoe u de jongen wilt opvoeden en wat u hem wilt vertellen.' De weerwolf nam een flinke slok van zijn drinken en zuchtte even. Na een tijdje zei hij: 'Was u op Ypsilon toen het gebeurde?'

[Rylin Amerly]

'Dat begrijp ik en dat vind ik zeker ook geen probleem.' Alles van Avesoete mocht hij weten. Als hij maar zo min mogelijk van zijn vader te horen zou krijgen.

'Ik denk dat we daar wel mee moeten beginnen. Dat zijn echte ouders overleden zijn. Hij vraagt nu steeds vaker waarom hij geen vader heeft.' Al hoopte ze dat Junior haar dan nog wel als moeder wilde hebben. Ze kon de jongen echt niet meer missen.

'Als u dat voor hem zou willen doen, graag. Ik denk dat hij het fijn zou vinden om met u mannen dingen te doen en met u vrouw de nachtelfzaken te bespreken.' Want van beide wist Rylin niet zo heel veel.

'Ik zal hem binnenkort een stukje vertellen van zijn achtergrond. En vertellen dat u zijn oom bent waar hij altijd naar toe kan gaan.' Mits de weerwolf het daar mee eens was. 'En als hij dan vragen heeft over zijn vaders verleden.' Rylin dacht er even over na. Ze wist eigenlijk niet wat ze dan zou zeggen. 'Dan zie ik het wel.' Ze kon nu niet bedenken wat ze dan zou gaan doen.

'Ik was op Ypsilon, ik zat met Junior in het archief van Ypsilon. Waar de archiefdraakjes ook zitten. Zo heb ik dankzij Aeson en Olfughto, Junior kunnen beschermen.'

[Rhiakath Vanitis Gevaudan Worrseyu]

Rhiakath huiverde even en zakte nog wat meer in elkaar toen Rylin was uitgesproken. De weerwolf verborg zijn hoofd in zijn handen en zuchtte een paar keer diep. Dat ze deze afspraak nu hadden gemaakt maakte het definitief. Hij zou nu vaker geconfronteerd worden met het verleden dat hij liever negeerde. De weerwolf rechtte zijn rug en goot de inhoud van het glas achterin zijn keel.

'Olfughto zegt u? Goh,' merkte Rhiakath op. Hij vertrouwde die nachtelf voor geen meter, nog minder dan hij de andere nachtelfen van Olfughto's soort wantrouwde. Rhiakath geloofde niet dat Olfughto iets deed zonder er zelf beter van te worden en hij verdacht de man er van om samengespannen te hebben met Hazdor tijdens de Slag om Ypsilon. Maar als Rylin zei dat Olfughto haar en de jongen samen met Aeson had gered dan geloofde Rhiakath dat. Was het misschien geweest om zijn schuldgevoel af te kopen?

'Gelukkig ligt dat al weer een tijd achter ons en hebben we allemaal ons leven hier weer op kunnen bouwen.' Rhiakath keek de fee even met troebele ogen aan, knipperde toen twee keer en stond op. 'Dankuwel en een goede avond gewenst.' De weerwolf draaide zich om en vertrok.