[De langste nacht ]

[Daryn C. N. du Vessa]

Er werd kort geknikt bij het horen van de naam van zijn broertje. Daryn had geen zin om die naam ooit nog hardop uit te spreken. Gelukkig was het genoeg conformatie om eindelijk door te mogen naar de ziekenzaal. Het liefst was Daryn er zelf naartoe gelopen, maar de wachter dwong hem stil te blijven staan terwijl hij naar de ziekenzaal geteleporteerd werd.

Het duurde niet lang voordat Daryn tussen de bedden en gordijntjes stond. Wankel stond de nachtelf op zijn benen terwijl er een weerwolf op hem af kwam. Zonder een woord te zeggen nam de weerwolf Daryn mee naar een van de bedden en dwong hem te gaan zitten. Niet gewend om geteleporteerd te worden, bleef Daryn zich niet lekker voelen. Ondertussen was de weerwolf alweer weg gelopen met het excuus dat hij iemand ging halen die wel tijd had om de nachtelf te helpen. Daryn snapte maar niet dat magiërs zo verzot waren op teleporteren, hij vond het maar uiterst onhandig dat zijn oriëntatiegevoel verdwenen was en dat zijn hoofd rondjes leek te draaien.

Met zijn been eindelijk ontlast en een moment van rust, begon Daryn na te denken. Iets dat hij altijd deed als dingen tegen zaten. Met zijn ogen gesloten, luisterde de nachtelf naar zijn omgeving. Hij zat half leunend tegen het hoofdeinde in het bed van de ziekenzaal en wachtte tot de volgende hem aansprak en dingen van hem wilde weten. Het scheelde nog dat de weerwolf geen vragen gesteld had.

[Myrrh Dessahar]

Ze knikte de weerwolf toe. Er was een nieuwe patiënt en zij mocht hem gaan helpen.
'Als ik terug ben moet dit drankje op zijn. En als het op is kom ik een lekker zoet drankje brengen.' De arme pony had iets onder de leden wat alleen maar met het gore drankje opgelost kon worden. Misschien werd de Socophoner er sterk van. Als Myrrh het zoete drankje niet zou geven tenminste. Maar van Kyna moest dat. Myrrh snapte niet waarom, zo kreeg je ze nooit sterk.

Daar lag haar patiënt. Half spinnend bekeek ze de jonge nachtelf even. 'Hallo ik ben Myrrh, assistent van juffrouw Kyna.' De kat plukte ergens een perkament en een veer vandaan. 'Wat is jouw naam?' Als afdeling schreef ze alvast Heracor op. Dat was te zien aan zijn uniform. 'Heb je nog ergens anderrrs last van dan je been?' Ze begon alvast zijn been voorzichtig te onderzoeken. Nadat ze het verband had verwijdert. 'Was het een messteek?' Ze zou de wond straks testen op vergif. Nachtelfen kwamen vaak in grimmige gevechten terecht.

Na de antwoorden legde de Macji het perkament neer. In haar zakken had ze toevallig nog een giftestertje zitten. 'Dit kan even prikken.' Ze stak, wat nog het meest op een wattenstaafje leek, voorzichtig in de wond. Dat zou ze straks gaan onderzoeken. Eerst zou ze de rest van de nachtelf controleren

[Daryn C. N. du Vessa]

Het duurde niet lang voordat er een nieuwe stem om de nachtelf zoemde. Het was niet de mierzoete stem van de bekende fee, maar Daryn wist nog niet of hij er blij mee moest zijn. Rustig deed hij zijn ogen open, nog steeds niet helemaal bijgekomen van het teleporteren. De nachtelf wist niet zo goed waarom hij alle dieren aantrok, maar blij werd hij er niet van.

"Daryn," zei hij monotoon en duidelijk chagrijnig. Hij keek hoe het verband rond zijn been verwijderd werd. Het was geen hoogstaand verband geweest, maar genoeg om het tot de ziekenzaal te overleven.
"Schaafwond op m'n hand en nog wat duizelig door teleportatie." De nachtelf had weinig zin om veel te vertellen over wat er gebeurt was.
"Ja." Daryn keek niet weg toen er een wattenstaafje in de wond gestoken werd. Het deed hem allemaal niet zoveel meer, of dat liet hij in ieder geval niet zien.

[Myrrh Dessahar]

Het was Myrrh duidelijk dat de jongen een slechte dag achter de rug had. Niet dat het haar wat interesseerde. Ze vond het wel een keer fijn dat een leerling haar niet alles over het ongeval vertelde. 'En wat is je achternaam?' Het dossier moest wel compleet gemaakt worden.

Myrrh bekeek de schaafwond even maar het zag er alles behalve ernstig uit. Ze zou er niet al te veel aan doen. De kat krabbelde nog wat op en bekeek het wattenstaafje.[1] 'Hmm je tegenstander heeft je vergiftigd met iets. Ik ga een tegengif voor je pakken als er wat is schreeuw je maar.' Nachtelfen konden wel even alleen blijven. Meestal verbeten die de pijn wel. En dit gif, langzaam werkend dat wel, kon erg pijnlijk zijn.

'Zo daar ben ik weer, gaat het nog een beetje met de pijn? Ik kan het wat verzachten voor je als je wilt.' Naast het tegengif had de kat ook een bak met water en een doek meegenomen om de wonden mee schoon te maken. Waar ze ook mee begon.
Toen dat was gebeurd werd het tegengif in de wond gedruppeld. Om vervolgens alles netjes dicht te maken met als laatste een mooi verbandje.
'Je zal hier nog even moeten blijven liggen. Ik wil graag zien dat het tegengif zijn werk doet. Als dat het geval is dan mag je van mij gaan. Als je je goed voelt natuurlijk.'

1.	Omdat ik niet kan kiezen wat Evoy heeft gedaan ga ik ervoor dobbelen. Even is gif Oneven is geen gif. 6

[Daryn C. N. du Vessa]

Ergens begon Daryn zich toch af te vragen hoe lang hij last zou hebben van het geteleporteer van de wachter. Hij kon zich niet herinneren dat het altijd zo lang aanhield. Rustig deed hij zijn ogen weer dicht in de hoop dat dat het zou verhelpen, maar helaas, het leek zelfs het tegendeel te doen.

Terwijl het katmens zijn hand onderzocht, begon Daryn zijn been juist meer te voelen dan minder.
"Du Vessa," zei hij, zelfs minder enthousiast dan zijn eerste woorden. Het duurde niet lang voordat Daryn te horen kreeg waarom zijn been meer pijn deed dan eerst terwijl hij rustig op een bed lag. Hij knikte even toen de assistente zei dat ze zo terug was.

Daryn was helemaal klaar met dat broertje van hem. Eerst al dat gedoe met die stomme landelf, nu lag hij hier met een vergiftigd been in de ziekenzaal. Met zijn armen over elkaar geslagen en zijn ogen dicht bleef hij uiterst stil op het ziekenbed liggen. Er kwam geen woord uit de nachtelf bij de vragen over de pijn of bij de dingen die de kat uitvoerde, maar op zijn gezicht was duidelijk te zien dat het pijn deed en dat de nachtelf zijn uiterste best deed het te verbergen.

[Myrrh Dessahar]

Myrrh kon het wel waarderen dat de jongen het niet uitschreeuwde van de pijn. Het was een sterke nachtelf, dat was te zien. Maar het was ook te zien dat de jongen pijn had. En dat hoorde niet op een ziekenzaal.

Myrrh sprak een spreuk uit in haar eigen taal. Het koste maar weinig magie en werkte prima. Alleen zou de jongen iets wat slaperig zijn. Wat niet zo erg was dan kon die makkelijker in slaap komen.
'Voelt het al wat beter?' Had ze dit aan een welpje gevraagd dan was het antwoord een spinnende kat geweest. Maar dit was geen schattig welpje. Och ze begon het te missen.
'Ik laat je even rusten en kom zo nog even bij je kijken.' Kon ze mooi even bij haar andere patiënt kijken. Ze hoopte maar dat hij zijn drankje ophad.

[Daryn C. N. du Vessa]

Daryn hoorde woorden in een taal die hij niet kende, maar het kon hem niet zoveel schelen. Het was een katmens dus raar was ze toch al. De nachtelf begon zich slaperig te voelen en even deed hij zijn ogen open om naar buiten te kijken. Het was ondertussen donker geworden, maar zijn hoofd vertelde hem dat het nog geen tijd was om te slapen.

Langzaam vielen zijn ogen weer dicht en begon zijn lichaam zich te ontspannen. Er klonk een voldane zucht.
"Jawel," zei de jongen zacht. Ergens wilde hij vechten tegen de slaap, zich ervan bewust dat het waarschijnlijk door de kat kwam. Maar het voelde goed en het duurde niet lang voordat Daryn zich overgaf aan de rust die slapen met zich meebracht. Hij had Myrrh nog net weg horen gaan.

Een weerwolf liep langs het bed van Daryn, maar de nachtelf was al lang diep in slaap. Een kleine glimlach verscheen op Vladimirs gezicht terwijl hij een deken over de nachtelf heen legde en hem toestopte.
"Hij slaapt," zei hij zacht tegen Myrrh toen hij langs de Macji liep.

[Myrrh Dessahar]

Myrrh had net het zoete drankje gebracht toen haar collega melde dat haar andere patiënt sliep. 'Dat is mooi,' fluisterde ze hem terug. Maar toch besloot ze nog even om zelf bij de nachtelf te kijken. Hij sliep inderdaad. En dat zou hij vast de hele nacht gaan doen. Ach ze had nacht dienst dus ze kon op hem blijven letten mocht het gif toch nog rare dingen gaan doen.

De hele nacht was het rustig gebleven. Het tegen gif had goed zijn werk gedaan bij de nachtelf. Ze was een paar keer bij hem komen kijken maar elke keer sliep de jongen rustig.
De volgende morgen liep Myrrh spinnend de ontbijtjes uit te delen. Wat verlangde ze naar haar stapel met kussens. Maar ze moest nog even doorbijten haar dienst zat er bijna op. 'Goedemorgen,' sprak ze de nog slapende nachtelf toe. Het ontbijtje werd op het kastje naast het bed gezet.
'Hoe voel je je nu?' Ze dacht dat ze een teken van leven had gezien bij de Heracori.

[Daryn C. N. du Vessa]

De nachtrust van Daryn verliep inderdaad prima. Hij sliep als een blok en had niks meer gemerkt van de Macji die langs kwam of van de deken die over hem heen gelegd was. Pas toen er weer tegen hem gesproken werd, begon hij langzaam wakker te worden. Wacht, moest hij niet allang in een les wapenkunde zitten? Meteen zat hij rechtop in bed en keek naar buiten om een idee te krijgen van de tijd.
"Gaat wel prima," zei hij lichtelijk chagrijnig terwijl hij snel het ontbijt pakte en begon te eten. Hij wilde op z'n minst gewoon bij de tweede les zijn en als hij nu doorat had hij vast tijd om even langs de docent te lopen en uit te leggen waarom hij er niet was.

Nadat hij zijn ontbijt op had en zijn been inderdaad voor zover mogelijk in orde was, pakte Daryn snel zijn tas om te de ziekenzaal te verlaten. De eerste paar stappen voelde duidelijk niet prettig, maar de nachtelf beet er doorheen en liep verder. Hij was gisteren ook naar Bumetrel gelopen dus dat moest nu ook lukken.
"Bedankt," zei hij nog voordat hij er vandoor was.